بریده‌هایی از کتاب مادر

دختر خدمتکار: بسیاری می‌گویند آن‌چه ما می‌خواهیم هرگز میسر نیست. ما می‌خواهیم با آن چه که داریم قناعت کنیم. پایگاه قدرت اربابان استوار است. آن‌ها همواره سرکوب‌مان خواهند کرد. چه‌بسا بسیاری از کارگران می‌گویند: هرگز میسر نیست! پلاگه‌آ ولاسووآ: (به نقل می‌خواند) کسی که هنوز زنده است نمی‌گوید هرگز!

هرکسی باید از سرزمین پدری‌اش دفاع کند.

بازندگان امروز پیروزمندان فردایند.

از زیستن در ذلت بهراسید!

وقتی جوان بودم همه فکری می‌کردند فرزند خدا جایی از آسمان نشسته و شبیه پیرمردها است. بعد هواپیما از راه رسید و گفتند در آسمان هم همه‌چیز قابل محاسبه است. دیگر کسی صحبتی از فرزند خدا در آسمان به میان نیاورد. حالا این دیدگاه مطرح شده که فرزند خدا مثل نوعی گاز است هیچ کجا نیست و همه‌جا هست. ولی وقتی خواندند که گاز از چه چیزهایی ترکیب شده فرزند خدا در جمع آن‌ها نبود. پس باد هم نمی‌توانست باشد. چون همه باد را می‌شناختند. و بدین‌ترتیب مدام تکیده‌تر شد یا بهتر بگویم غیبش زد. و حالا می‌خوانیم که او فقط یک رابط فکری است و این هم باز جای تردید دارد.

انسان به خدا نیازمند است. انسان در برابر سرنوشت فاقد قدرت است.

خوشحالم از این که یک چهار دیواری آرام دارم.

احمق‌ها احمقانه می‌بینند، کثیف‌ها کثیف.

کسی که هنوز زنده است نمی‌گوید هرگز! مطمئن، مطمئن نیست این‌گونه که هست این‌گونه نمی‌ماند. وقتی که فرادستان حرف‌هایشان را زده‌اند اکنون فرودستان لب به سخن می‌گشایند. چه کسی جرأت می‌کند بگوید هرگز؟ تقصیر کیست اگر سرکوب پابرجا بماند؟ تقصیر ما است. تقصیر کیست اگر سرکوب از هم بپاشد؟ باز هم ما. هرکه سرکوب شده، به پا خواهد خاست! هرکه بازنده است، بجنگد! آن که شرایط را شناخته، نمی‌توان جلودارش شد. چرا که بازندگان امروز پیروزمندان فردایند. و «هرگز» به هم‌امروز مبدل می‌شود.

تو موظف هستی این‌جا خواندن و نوشتن یاد بگیری، و می‌توانی یاد بگیری، خواندن مبارزه‌ی طبقاتی است.

از انقلاب خبری نیست. برو به خانه‌ات پیرزن و جهان را بشناس، به شکلی که هست. آن چیزی که تو ویارانت می‌خواهیدمحال است، محال، محال!

زمانمان سپری شده است. برایمان آینده‌ای وجود ندارد.

دوست ندارم با من مثل یک احمق رفتار کنند.

دانستن دردی را دوا نمی‌کند. صمیمیت درمان درد است.