بریده‌هایی از کتاب برجام

بنیان برنامهٔ هسته‌ای صلح‌آمیز ایران در سال ۱۳۳۵ گذاشته شد. مسئلهٔ هسته‌ای ایران در سال‌های اخیر از جمله مسائل چالش‌برانگیزی بوده است که میان غرب و ایران وجود داشته و دارد. نگاهی تاریخی به مسئلهٔ هسته‌ای ایران حاکی از آن است که غرب به راحتی همکاری با حکومت پهلوی برای دست‌یابی به انرژی هسته‌ای را آغاز کرد، اما با وقوع انقلاب اسلامی تغییر رویه داده و موضع مخالف با آن را در پیش گرفت. دلیل این تغییر رویه را می‌توان در ماهیت غیرمستقل حکومت پهلوی و برقراری رابطهٔ سلطه‌آمیز میان آمریکا و ایران قبل از انقلاب، که در آن ایران به عنوان یک مجری تصمیم ایفای نقش می‌کرد، در مقابل ایران دورهٔ جمهوری اسلامی به عنوان کشوری با ماهیت نه شرقی و نه غربی که در تلاش برای دست‌یابی به استقلال سیاسی نظم موجود در روابط بین‌الملل را به چالش کشیده است، مشاهده کرد. ایران اولین کشوری بود که در جهت صلح‌آمیز بودن فعالیت هسته‌ای معاهدهٔ منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای (NPT) را امضاء نمود.