بریده‌هایی از کتاب ملت عشق

عشق نوعی تولد است. اگر بین بعد و قبل از عشق تفاوتی وجود نداشته باشد، برای آن است که به قدر کافی دوست نداشته‌ایم. اگر کسی را دوست داشته باشی، با ارزش‌ترین کاری که می‌توانی برای او بکنی تغییر است. آنقدر باید تغییر کنی، که دیگر تو، تو نباشی

خداوند به بنده‌اش باری نمی‌دهد که توان حمل‌کردن آن را نداشته باشد.

«هرگز ناامید نشو. حتی اگر تمامی درها به رویت بسته شوند. او در نهایت، دری مخفی به رویت باز خواهد کرد. پس شکرگزار باش.

افراد وقتی چیزی خارج از فهم خود ببیند، می‌گویند یا خواب دیده‌ای یا خیالاتی شده‌ای

قانون سیزدهم عشق: «در این دنیا به اندازه ستاره‌های آسمان، معلم و مرشد دروغین وجود دارد. مرشد حقیقی آن است که تو را به کشف درونت سوق دهد، نه آنکه به مرید پروری مشغول شود.»

قانون ششم عشق: «بیشتر مشکلات دنیا ریشه در اشتباهات زبانی و کج فهمی‌ها دارد. به کلمات توجه نکنید. در قلمرو عشق، زبان حکم نمی‌کند. عاشق بی‌زبان است.»

«دنیا مثل کوه است. هر فریادی بزنی، همان‌طور صدایت را منعکس می‌کند. اگر از دهانت سخن خوب و نیک خارج شود، سخن خیر منعکس می‌شود و اگر بدی و شر گویی، تو هم شر و بدی خواهی شنید. این جهان کوه است و فعل ما ندا، سوی ما آید نداها را صدا.»

مردم آنچه را که درک نکنند قبول نمی‌کنند.

عشق و ایمان انسان را جسور می‌کند. هر دوی این‌ها توهم و وسوسه را از دل دور می‌کند.

اتفاقات غیرمنتظره تنها زمانی می‌افتد که ما برای رویارویی با آن‌ها آمادگی داشته باشیم.

زندگی هم مثل شطرنج است. بعضی حرکات را برای بردن انجام می‌دهی و بعضی دیگر را فقط به‌خاطر اینکه این حرکت درست است، انجام می‌دهی و می‌بازی.

قانون اول عشق: «هر طور که خودت را می‌شناسی خدا را می‌بینی! اگر شنیدن نام خدا، در تو عشق و مهربانی را تجلی کند، پس تو هم همین‌گونه‌ای و برعکس اگر موجودی وحشتناک را می‌بینی بدان که ترس در وجود توست.»

قانون دوم عشق: «پیمودن راه حق، کار دل است نه کار عقل. دل باید چراغ راه باشد، نه عقل که بالای‌شانه‌هایت است. در گروه افرادی باش که به نفسشان آگاه هستند، نه آن‌هایی که نفسشان را فراموش کرده‌اند.»

قانون سوم عشق: «قرآن در چهار مرحله قابل فهم است. مرحله اول، درک معنای ظاهری آن است. مرحله دوم معنای باطنی، مرحله سوم، بطن بطن است و مرحله چهارم آنقدر عمیق است که در کلمات نمی‌گنجد.»

عشق درست در لحظه‌ای که انتظارش را نداری، جایی که فکرش را نمی‌کنی، مقابلت ظاهر می‌شود

قانون هشتم عشق: «هرگز ناامید نشو. حتی اگر تمامی درها به رویت بسته شوند. او در نهایت، دری مخفی به رویت باز خواهد کرد. پس شکرگزار باش.»

قانون نهم عشق: «صبر کردن تنها انتظار کشیدن نیست؛ بلکه باید به آینده فکر کرد. صبر چیست؟ به خار نگریستن و گل را دیدین است. به شب نگریستن و روز را دیدن است. عاشقان خدا می‌دانند برای کامل شدن هلال ماه، زمان لازم است.»

قانون یازدهم عشق: «همان‌طور که قابله می‌داند که زایمان بدون درد ممکن نیست، تو هم بدان برای دست‌یابی‌به شخصیت جدیدت باید از سختی‌ها و مشکلات عبور کنی!»

قانون هفدهم عشق: «نجاست و آلودگی در بیرون افراد نیست، بلکه در درون آن‌هاست. آلودگی ظاهری هرقدر که باشد با آب پاک می‌شود، آنچه با شستن پاک نمی‌شود، قلب‌های آغشته به حسد و نیت‌شوم است.»

قانون نوزدهم عشق: «اگر از دیگران انتظار مهر و محبت و احترام داری، پیش از همه این را به خودت بدهکاری. کسی که خودش را دوست ندارد، امکان ندارد دوست داشته شود. خودت را که دوست داشته باشی، اگر دنیا برایت خار هم شود، ناامید نشو چون به زودی خارها گل می‌شود.»

«قانون بیست و دوم عشق: «عاشق حقیقی خداوند حتی اگر وارد میخانه شود، آنجا نمازخانه می‌شود. اما اگر آدم دائم‌الخمری وارد نمازخانه بشود، آنجا میخانه می‌شود. هر کاری که در این دنیا می‌کنیم، بر اساس نیت ما است. پس مهم نیت ما است.»

قانون بیست و چهارم عشق: «حال که انسان اشرف مخلوقات است، باید این را در رفتارش نشان دهد که خلیفه خداوند بر زمین است. حتی اگر به زندان بیوفتد، مورد افترا قرار گیرد، فقیر و حتی اسیر شود. در همه حال باید مثل یک خلیفه، مطمئن و استوار، چشم و دل سیر و با استقامت رفتار کند.»

قانون سی‌ام عشق: «صوفی حقیقی آن است که حتی اگر از طرف مردم مورد تهمت و افترا و غیبت قرار بگیرد، درباره کسی حتی کلمه‌ای ناخوشایند به زبان نمی‌آورد. صوفی عیب دیگران را نمی‌بیند، بلکه عیب را می‌پوشاند.»

قانون سی و هفتم عشق: «مطابق اراده خداوند مثل ساعتی منظم و دقیق، همه چیز در زمانش رخ می‌دهد. نه یک ثانیه زودتر و نه یک ثانیه دیرتر. برای هر انسانی زمانی وجود دارد. زمانی برای عشق، زمانی برای مرگ.»

قانون سی و هشتم عشق: «هیچ‌وقت برای رسیدن این سؤال که آیا حاضریم در زندگی خود تغییری ایجاد کنیم، دیر نیست. صرف‌نظر از هر سن و سالی که داشته باشیم و هر اتفاقی که برایمان افتاده باشد، باز می‌توانیم زندگی خود را از نو بسازیم. حتی اگر یک روزمان مثل روز قبل باشد باید افسوس خورد. باید در هر لحظه و هر نفسی نو شد. برای رسیدن به زندگی نو، باید پیش از مرگ، مرد.»

«اگر در این دنیا گوشه عزلت برگزینی، تنها انعکاس صدای خود خواهی شد و به کشف حقیقت پی نخواهی برد. از این‌رو خود را تنها در آینه انسانی دیگر می‌توانی به کمال برسانی!»

عاشق رانده می‌شود و نمی‌راند. عاشق آزار می‌بیند و آزار نمی‌دهد. عاشق که شدی میفهمی. عاشق که شدی قلبت به کیسه‌ای مخملی تبدیل می‌شود که درونش گلوله‌های ابریشمی است. تو با این دل نازک، نمی‌توانی کسی را بیازاری.

وقتی خدا بنده‌هایش را این پایین فراموش می‌کند، ما ناچار، خود عدالت را برقرار می‌کنیم.

خودش را شمس تبریزی معرفی کرد و گفت یک درویش سرگردان است که در کوه و دشت به دنبال خدا می‌گردد. پرسیدم: «توانستی او را پیدا کنی؟» سایه بر چهره‌اش افتاد، سرش را تکان داد و گفت: «بله او همه جا همراه من بود!»

حرفی که برای دیگران حمد و ثناست برای تو شک و ظن است. چیزی که برای او شیرین است برای تو زهر است. تو فکر کردی آنچه که می‌گوید کفر است. اما اگر کفر هم باشد برای ما کفری شیرین است.