بریده‌هایی از کتاب ملت عشق

عشق نوعی تولد است. اگر بین بعد و قبل از عشق تفاوتی وجود نداشته باشد، برای آن است که به قدر کافی دوست نداشته‌ایم. اگر کسی را دوست داشته باشی، با ارزش‌ترین کاری که می‌توانی برای او بکنی تغییر است. آنقدر باید تغییر کنی، که دیگر تو، تو نباشی

خداوند به بنده‌اش باری نمی‌دهد که توان حمل‌کردن آن را نداشته باشد.

«هرگز ناامید نشو. حتی اگر تمامی درها به رویت بسته شوند. او در نهایت، دری مخفی به رویت باز خواهد کرد. پس شکرگزار باش.

افراد وقتی چیزی خارج از فهم خود ببیند، می‌گویند یا خواب دیده‌ای یا خیالاتی شده‌ای

قانون ششم عشق: «بیشتر مشکلات دنیا ریشه در اشتباهات زبانی و کج فهمی‌ها دارد. به کلمات توجه نکنید. در قلمرو عشق، زبان حکم نمی‌کند. عاشق بی‌زبان است.»

«دنیا مثل کوه است. هر فریادی بزنی، همان‌طور صدایت را منعکس می‌کند. اگر از دهانت سخن خوب و نیک خارج شود، سخن خیر منعکس می‌شود و اگر بدی و شر گویی، تو هم شر و بدی خواهی شنید. این جهان کوه است و فعل ما ندا، سوی ما آید نداها را صدا.»

مردم آنچه را که درک نکنند قبول نمی‌کنند.

عشق و ایمان انسان را جسور می‌کند. هر دوی این‌ها توهم و وسوسه را از دل دور می‌کند.

اتفاقات غیرمنتظره تنها زمانی می‌افتد که ما برای رویارویی با آن‌ها آمادگی داشته باشیم.

زندگی هم مثل شطرنج است. بعضی حرکات را برای بردن انجام می‌دهی و بعضی دیگر را فقط به‌خاطر اینکه این حرکت درست است، انجام می‌دهی و می‌بازی.

«اگر در این دنیا گوشه عزلت برگزینی، تنها انعکاس صدای خود خواهی شد و به کشف حقیقت پی نخواهی برد. از این‌رو خود را تنها در آینه انسانی دیگر می‌توانی به کمال برسانی!»

عاشق رانده می‌شود و نمی‌راند. عاشق آزار می‌بیند و آزار نمی‌دهد. عاشق که شدی میفهمی. عاشق که شدی قلبت به کیسه‌ای مخملی تبدیل می‌شود که درونش گلوله‌های ابریشمی است. تو با این دل نازک، نمی‌توانی کسی را بیازاری.

وقتی خدا بنده‌هایش را این پایین فراموش می‌کند، ما ناچار، خود عدالت را برقرار می‌کنیم.

خودش را شمس تبریزی معرفی کرد و گفت یک درویش سرگردان است که در کوه و دشت به دنبال خدا می‌گردد. پرسیدم: «توانستی او را پیدا کنی؟» سایه بر چهره‌اش افتاد، سرش را تکان داد و گفت: «بله او همه جا همراه من بود!»

حرفی که برای دیگران حمد و ثناست برای تو شک و ظن است. چیزی که برای او شیرین است برای تو زهر است. تو فکر کردی آنچه که می‌گوید کفر است. اما اگر کفر هم باشد برای ما کفری شیرین است.

به قول مولانا عشق مایه زندگی است

آدم‌ها به جای آنکه چیز جدیدی اختراع کنند باید به داشته‌هایشان احترام بگذارند.

زندگی در چنین دنیای ناامنی سبب می‌شد آدم‌هایی مثل اللا خود را در حباب خانه محبوس کنند. اما همین دنیا تأثیری عکس بر روی افرادی مثل عزیز داشت، و باعث می‌شد به دنبال ماجراجویی بروند.

جاهلان او را نمی‌فهمند و دانایان هم به او حسادت می‌کنند.

قانون دوازدهم عشق: «عشق سفر است. مسافری که قدم در این راه می‌گذارد، به ناچار تغییر می‌کند. کسی نیست که در این راه باشد و تغییر نکرده باشد!»

همه مخالف فحشا هستند و دلشان برای فاحشه‌ها می‌سوزد، اما هیچکدام از آن‌ها باور ندارند که یک فاحشه هم می‌تواند توبه کند و همه چیز را از نو شروع کند؟ حکم می‌کنند که چون به داخل این باتلاق افتاده‌ای باید تا ابد در آن بمانی. نمی‌دانم چرا؟ تنها می‌دانم در این دنیا کسانی هستند که از بدبختی دیگران لذت می‌برند و از نجات یافتن او ناراحت.

بدون‌شک، ایمان واقعی به‌وجود نمی‌آید.

انسان هنگام موعظه آنچه را که دلش بخواهد می‌شنود. اما اصل سخن همانی است که به گوش خوش نمی‌آید.

معتقد بود ریشه جنگ و خونریزی به خاطر تفاوت زبان‌هاست نه دین. انسان‌ها همدیگر را درک نمی‌کنند. برای همین، همیشه نسبت به هم دچار سوءتفاهم می‌شوند.

در عشق که حل شوی دیگر چیزی به نام ظاهر و ذهنیت باقی نمی‌ماند. دیگر چیزی به نام منیت در تو باقی نمی‌ماند. تمام هستی‌ات از بین می‌رود. در آنجا دیگر نه از شریعت خبری است نه از طریقت و نه از معرفت. تنها حقیقت است که پابرجا می‌ماند.

مدت‌هاست که دیگر دوگانگی را رها کرده و همه چیز در نظر او واحد است. بله او دیگر نه از ملت شرق است و نه از ملت غرب، بلکه او فقط اهل عشق است. او از دیار عاشقان، از ملت عشق است.

قانون بیست و هشتم عشق: «گذشته همچون ابری مه‌آلود سراسر ذهن ما را فراگرفته. اما آینده چون پرده‌ای خیالی است؛ نه می‌توانیم آینده را ببینیم و نه می‌توانیم گذشته را تغییر دهیم. صوفی تنها لحظه حال را در می‌یابد.»

همه برای بالا رفتن از نردبان حرص دنیوی، پا بر روی‌شانه‌های یکدیگر می‌گذارند

عشق حقیقی انسان را به راهی که انتظارش را ندارد سوق می‌دهد. عشق نوعی تولد است. اگر بین بعد و قبل از عشق تفاوتی وجود نداشته باشد، برای آن است که به قدر کافی دوست نداشته‌ایم. اگر کسی را دوست داشته باشی، با ارزش‌ترین کاری که می‌توانی برای او بکنی تغییر است.

شمس می‌گوید، عشق همه تفاوت‌ها را از میان می‌برد.