بریده‌هایی از کتاب قرار در بهشت

دلشوره و نگرانی بدتر از همیشه، همهٔ وجودم را گرفته بود. شده بودم مثل طوفان‌زده‌ها؛ مثل مرغ پرکنده‌ای که آرزو می‌کرد زودتر او را ذبح کنند!

آخرین قرارِ من با او شد همان اولین مکان بعد از عقدمان؛ گلزار شهدا، همان قطعه‌ای که با هم سلام دادیم و پیمان زندگی‌مان را محکم کردیم، قدم زدیم و شاید همین جایی که امروز مرقد او شده است، محل نشستن آن روزِ من و محمد بود.

محمد ردپای شهادت را پیدا کرده بود؛ همان که وقتی می‌آید، زن و مرد نمی‌شناسد؛ همهٔ انسان‌های پاک و منتظر را عاشق خودش می‌کند و محمد حالا عاشق شده بود و شهادت را دوست داشت؛ حتی از طاهره بیشتر.