بریده‌هایی از کتاب وقتی افتاد، آوازش بلندتر شده بود

«می‌گم آدم تنهاست، همیشه تنها بوده. تنهایی با آدمه، با آدم به دنیا میاد و با آدم به خاک می‌ره.»

«برخیز ومخور غم جهانِ گذران خوش باش و دَمی به شادمانی گذران در طبع جهان اگر وفایی بودی نوبت به تو خود نیامدی از دگران»

«حالیا دست سیاه تو برین سینهٔ ما همچون ماری‌ست در این بی‌سر و بی‌سامانی وقت آن گشت که این لحظه، رهایی یابم زین پریشانی و آشفتگی و ویرانی»