بریده‌هایی از کتاب هایکو ذن، فصل گل های سفید داودی

روز پاییزی این سرماخوردگی از کجاست؟ از دلی که تنگ می‌شود به وقت جدایی

در حوضچه کهن غوکی جهید صدای آب

دهن دره‌ای بلند دو دوست را از همدیگر جدا کرد

ماه بر می‌آید سایه‌های شکوفه آلو بر بالش سرم سر می‌نهند

بعید است کسی ندیده زیسته باشد درخت آلو را فانوس فروزنده!

اوه! اوف! دریافتم بال و پر پرواز شکسته در مهد کودک

جهان را فراپشت نهاده‌ام حتی خیابان‌های شلوغ در صحنه‌ای باستانی را

شیون بلند فاخته گربه به سختی از لای در بیرون می‌آید

کفر پیشاروی جایگاه محراب دارد بازیگوشی می‌کند

زندگی من بسته به باریکی مویی‌ست لبهٔ باریک دشتی بی آب و علف

درست پیش از من روحم حرکت می‌کند در نوک قلمم