بریده‌هایی از کتاب هایکو ذن، فصل گل های سفید داودی

دهن دره‌ای بلند دو دوست را از همدیگر جدا کرد

روز پاییزی این سرماخوردگی از کجاست؟ از دلی که تنگ می‌شود به وقت جدایی

در حوضچه کهن غوکی جهید صدای آب

ماه بر می‌آید سایه‌های شکوفه آلو بر بالش سرم سر می‌نهند

جهان را فراپشت نهاده‌ام حتی خیابان‌های شلوغ در صحنه‌ای باستانی را

شیون بلند فاخته گربه به سختی از لای در بیرون می‌آید