بریده‌هایی از کتاب زندگی و سلوک علامه عبدالحسین امینی

یکی از علمای سنی مذهب در تقریظی که برای کتاب الغدیر نوشته، اظهار می‌دارد که محبت و علاقه امینی به خاندان رسالت از حد معمولی و عادی تجاوز کرده و به مرحله عشق رسیده است، با این حال هیچ گاه این عشق و علاقه مفرط به خاندان وحی و نبوت او را در حق گویی منحرف نکرده و سخنان مبالغه آمیز از او صادر نشده است.

علامه امینی بواسطه کوشش فراوان و استعداد ذاتی در فراگیری علوم دینی رشد سریعی در تحصیل علوم اسلامی داشت و به سرعت مدارج ترقی در حوزه علمیه نجف را سپری کرد. ایشان در سن ۳۵ سالگی (سال ۱۳۵۵قمری) اولین تألیف خود به نام «شهداء الفضیله» را در نجف منتشر نمود. در این کتاب ایشان از یکصد و سی تن از علمای دین و پیروان حضرت علی (ع) از قرن چهارم تا چهاردهم نام می‌برد که در راه ترویج و تبلیغ احکام اسلامی و اصول تشیع به شهادت رسیده‌اند.

یکی از اقدامات مهم علامه امینی تأسیس کتابخانه ای بزرگ در شهر نجف بود. قصد ایشان آن بود که این کتابخانه به صورت تخصصی به مسئله ولایت و امامت در شیعه بپردازد. هشت سال پس از انتشار نخستین جلد «الغدیر» ایشان کتابخانه ای در شهر نجف تأسیس نمود و نام آن را «مکتبه الامام امیر‌المومنین علی علیه‌السلام» نهاد و آن را در روز عید غدیر ۱۳۷۳قمری افتتاح نمود.

ولایت علی (ع) ولایت الله آری ما دور سر علی (ع) می‌گردیم اما قدر خود را نمی دانیم، علی (ع) خودش مال ماست، شبحش مال ملائکه، این بشر که ولی الله است، ولایت مطلقه دارد، یعنی به تمامی ما سوی الله خلیفه است، به تمامی ما سوی الله آقاست، به تمامی ما سوی الله ولی است، به تمامی ما سوی الله اولی به نفس است، بشر اقتضای این را دارد که حامل صفات جمال، جلال و کمال حضرت حق تبارک و تعالی بوده باشد.

شیعیان در محضر امام عصر (ع) هر خلافی که از ما صادر می‌شود، پرونده درست می‌شود نه تنها به پیشگاه حضرت حق تبارک و تعالی می‌برند، بلکه به محضر حضرت ولی عصر (عج) می‌رسانند. لذا امام می‌فرماید؛ کاری نکنید که صحیفه اعمال شما آن قدر خراب باشد که وقتی به دست ما می‌رسد، موجب سرشکستگی ما شود. امام به شیعه مباهات می‌کند، امام شیعه را دعا می‌کند. امام نظرش بر شیعه هست. بنابراین نباید معصیت کرد یا خلافی مرتکب شد تا امام (ع) در پیشگاه خداوند شرمنده گردد.