بریده‌هایی از کتاب کلاغ سفید

هر روزِ خدا آنقدر به در و دیوار چنگ‌خورده نگاه می‌کردم که برای تک‌تک خط‌های روی آن داستانی ساخته بودم.

هر روزِ خدا آنقدر به در و دیوار چنگ‌خورده نگاه می‌کردم که برای تک‌تک خط‌های روی آن داستانی ساخته بودم.

بچه‌ها زدند زیر خنده. خنده‌ای از عمق وجود که بزرگترها در بزرگی خود پیدایش نمی‌کنند.

تنها کاری که می‌توانستم انجام دهم فرار از سایه‌ام بود. می‌دویدم تا ببینم بالاخره کداممان جا می‌ماند. اما انگار فقط و فقط او بود که همیشه همراهم بود.

تنها کاری که می‌توانستم انجام دهم فرار از سایه‌ام بود. می‌دویدم تا ببینم بالاخره کداممان جا می‌ماند. اما انگار فقط و فقط او بود که همیشه همراهم بود.

از پدرم پرسیدم دلیل اُفتادن این ستاره‌ها چیه؟ بابا جواب داد: ـ دلیل نداره. اگه ستارهٔ دنباله‌دار دیدی آرزو کن. ولی از پدربزرگم که این سؤال را پرسیدم جواب داد: ـ هر ستاره‌ای که اُفتاد بدون یک نفر مرده.

برای من، یک روز خسته‌کنندهٔ دیگر، یادآور ادامهٔ حیات ناخواسته‌ام است.

برای من، یک روز خسته‌کنندهٔ دیگر، یادآور ادامهٔ حیات ناخواسته‌ام است. در ذهنم این سؤال که دلیل آفرینشم بر روی زمین چه بوده، جاخوش کرده‌است و جوابم جز این‌که آدم‌ها با دیدن من سلامتی خود و اطرافیانشان را شکرگذار باشند، چیز دیگری نیست.

تنها کاری که می‌توانستم انجام دهم فرار از سایه‌ام بود. می‌دویدم تا ببینم بالاخره کداممان جا می‌ماند. اما انگار فقط و فقط او بود که همیشه همراهم بود.

اعتقاد دارم این فکر است که آینده را می‌نویسد و زبان آن را تأیید می‌کند

البته خداوند توانایی هرکاری را به انسان داده و کسانی که می‌توانند، اما نمی‌خواهند، معلول هستند. آن هم معلول به دست خود

صدای پرواز کبوتر، گنجشک و کلاغ‌های زیادی از میان شاخ و برگ درخت کاج بلند میان حیاط و نزدیک پنجره، فضای اُتاق تو خالی‌ام را پُر می‌کند.

آن جوجهٔ سفید را در خودم و خودم را در آن می‌دیدم.

مانند کلاغ سفید پلاستیک‌های رنگی را جمع می‌کردم. درِ حیاطی باز بود. کنار حوضچه دستبندی نقره‌ای با سنگ‌های آبی فیروزه‌ای را دیدم که درخشش آن چشم آدم را کور می‌کرد. خوشحال شدم که چیزی را باب دل کلاغم پیدا کرده‌ام.

او بهترین زندگی را برای خود رقم زد و در کنار مردی ضعیف که جان خودش برایش مهم نبود، چه برسد به جان دیگران زندگی نکرد. در کنار مردی که بدترین نوع مُردن را برای خود انتخاب کرد زندگی نکرد. در کنار مردی که آرامش را نمی‌توانست به خود بدهد، پس چگونه می‌خواست به دیگری آرامش بدهد؟ حالا او زندگی خودش را ادامه داده و راضی از آن زندگی‌اش است. اما تو چه شدی؟ یک روح سرگردان هستی یا این‌که ساختهٔ ذهن من، نمی‌دانم! اما خیلی باعث آزارام هستی.

وقتی که توانایی انجام هیچ‌کاری و قدرت دفاع از خودشو و عقلی را برای تشخیص کار خوب و بد نداشته باشه، یعنی بچه‌ست؛ وگرنه بزرگی و کوچکی که ملاک فهم شعور نیست.

حالا دیگر فقط خودم بودم و پرستاری که از دور مرا می‌پایید. تنها کاری که می‌توانستم انجام دهم فرار از سایه‌ام بود. می‌دویدم تا ببینم بالاخره کداممان جا می‌ماند. اما انگار فقط و فقط او بود که همیشه همراهم بود.

حالا دیگر فقط خودم بودم و پرستاری که از دور مرا می‌پایید. تنها کاری که می‌توانستم انجام دهم فرار از سایه‌ام بود. می‌دویدم تا ببینم بالاخره کداممان جا می‌ماند. اما انگار فقط و فقط او بود که همیشه همراهم بود.

البته خداوند توانایی هرکاری را به انسان داده و کسانی که می‌توانند، اما نمی‌خواهند، معلول هستند. آن هم معلول به دست خود.

صد آزار مرا با خوشحالی‌شان از پشت پنجرهٔ اُتاقم