بریده‌هایی از کتاب من رو یادت هست؟

«فقط به رفتن ادامه بده. بهش فکر نکن. به عقب نگاه نکن.»

آهای، مغز گرامی؟ هیچ حالیت می‌شه اولویت با چیه؟

وقتی اون زیبایی اولیه برای آدم عادی بشه، هیچی دیگه مثل قبل به نظر نمی‌آد.

به من این حس رو داد که دارم رو میدون مین قدم می‌ذارم و هر چیزی بگم ممکنه به یه سری از نقاط ضعف مامانم که من حتی از وجودشون خبر ندارم فشار وارد کنه.

برام یه فنجون چای پررنگ و خوش‌طعم درست کرده‌ان. چون درمان فراموشی همینه دیگه، مگه نه؟ یه فنجون چای.