بریده‌هایی از کتاب شام با آدری هپبورن

وقتی کسی می‌رود، یادآوری لذت‌هایی که با او داشتید خیلی سخت‌تر و دردناک‌تر از بدبختی‌هایی است که با او تجربه کردید.

مهم‌ترین نکته در ارتباطات، شنیدن چیزهایی است که گفته نمی‌شوند.

«بعضی وقت‌ها، فکر می‌کنم تنها راهی که می‌شه ارزش چیزی رو فهمید اینه که از دستش بدی.»

وقتی کسی می‌رود، یادآوری لذت‌هایی که با او داشتید خیلی سخت‌تر و دردناک‌تر از بدبختی‌هایی است که با او تجربه کردید.

«بعضی وقت‌ها، فکر می‌کنم تنها راهی که می‌شه ارزش چیزی رو فهمید اینه که از دستش بدی.»

«شماها نمی‌تونین توی گذشته زندگی کنین.» بگذر و بسپار به خدا.

«شماها نمی‌تونین توی گذشته زندگی کنین.» بگذر و بسپار به خدا.

«خوشبختی این نیست که همیشه همه چی در بهترین حالت خودش باشه.»

«تو به‌خاطر من برگشتی، اما اگه خودت نخوای که پیشم بمونی، این کافی نیست. من دوستت دارم، اما اگه تو خوشحال نباشی، این هیچ ارزشی نداره.»

«هر چیزی به‌وقتش خوبه.»

در لحظه زندگی کن.

می‌خوام که با من باشی. می‌خوام کنارت باشم. می‌خوام شب‌ها که می‌خوابم، تو رو ببینم و صبح‌ها که پا می‌شم، رو به تو بیدار شم. می‌خوام توی زندگی‌ات باشم.

با عصبانیت دوری به وجود می‌آید.

راه‌های زیادی برای ادامهٔ هر داستانی هست

اصلاً برای انجام کاری، نیاز به راه نداشت، فقط دلیلی کافی بود تا حتی شده، راهی برای انجامش بسازد.

چطور می‌توانستم اتفاقی را که افتاده بود برایش تشریح کنم؟ اتفاقی که باعث شد در یک لحظه، قلبم را تسلیم غریبه‌ای کنم که ممکن بود دیگر هیچ وقت نبینمش.

برای انجام کاری، نیاز به راه نداشت، فقط دلیلی کافی بود تا حتی شده، راهی برای انجامش بسازد.

«بعضی وقت‌ها، گذشتن بدون اینکه بفهمی واقعاً چه اتفاقی افتاده، غیرممکنه.»

«حالا، با این‌همه حسرت، چه جوری می‌شه خوشحال و خوشبخت بود؟»

«اگه می‌تونستی دوباره زندگی کنی، همهٔ زندگی‌ات رو، چی رو عوض می‌کردی؟»

داشتیم خودمان را قربانی می‌کردیم تا تبدیل شویم به آدم بهتری نسبت به طرف مقابلمان.

که ظرفیت اندازه‌گیری دنیا توسط بشر محدوده. اون وقت، ما چطور می‌تونیم سر از انتهای انتها دربیاریم؟

«ما هر دومون بیشتر همدیگه رو دوست داشتیم، اما به‌نوبت.»

سؤال‌های زیادی داشتم. دلم می‌خواست بدانم وقتی می‌میری، چه اتفاقی می‌افتد. خبری از آن تونل معروف هست؟ نوری می‌بینی؟ دلم می‌خواست بدانم می‌شود با دیگران نشست و برخاست کرد یا نه. آیا کسانی را که از دست دادی دوباره می‌بینی؟ یا اصلاً قضیهٔ تناسخ چیست؟

احساس کردم دنیا دارد روی سرم خراب می‌شود. می‌توانم قسم بخورم که انگار خورشید داشت مستقیماً به‌سمتم سقوط می‌کرد.

چیزی نمی‌گوید. همیشه، مشکل ما هم همین بود. همیشه، دلش می‌خواست سکوت حرف‌هایش را بزند.

دیدنِ آغاز چیزها آسان‌تر و دیدن پایانشان سخت‌تر است.

برگشت سمتم و چشمانش را به‌روی چشمانم گشود. تنها جوری که می‌توانم تشریحش کنم این است که درست مثل کلیدی بود که جفت در شد، دری که چاره‌ای جز باز شدن و رها شدن از قفل نداشت.

توضیحش سخت است. اینکه چگونه ایده‌های بزرگ دربارهٔ زندگی و عشق، در عرض ده دقیقه کنار کسی ایستادن، شکل می‌گیرند و عوض می‌شوند.

زندگی یعنی رشد کردن. اگر رشد کردنمان متوقف شود، با مُرده فرقی نداریم.