بریده‌هایی از کتاب همه چیز، همه چیز

در حقیقت تنها آرزوی یک چیز را دارم، درمانی سحرآمیز که باعث شود آزادانه مانند حیوانی افسارگسیخته بیرون بدوم، اما هرگز آرزویش نکرده‌ام؛ چون غیرممکن است.

خواستن فقط منجر به بیشتر خواستن می‌شود. آرزوها تمامی ندارند.

«یه‌کم با مادرت وقت بگذرون. پسرا می‌آن و می‌رن، اما مادرها همیشه هستن.»

فقط با چشم دل می‌توان خوب دید. آنچه اصل است از دیده پنهان است.

«اگه پشیمون نشی، زنده نیستی.»

فقط با چشم دل می‌توان خوب دید. آنچه اصل است از دیده پنهان است.»

او شبیه هیچ‌کدام از چیزهایی که تابه‌حال تجربه کرده‌ام نیست، شبیه امید و احتمال و آینده است.

زندگی یه موهبته. یادت نره که ازش استفاده کنی

«مامان‌ها بلد نیستن چطوری از بچه‌هاشون متنفر باشن. اون‌ها رو فوق‌العاده دوست دارن.»

حتی یک تغییر ناچیز در شرایط اولیه می‌تواند به نتایج غیرِقابل پیش‌بینی نامحدودی منجر شود.

تفاوت بین دانستن یک چیز و دیدنش در خود شخص، مثل تفاوت بین رؤیای پرواز و خود پرواز است.

دلیل اینکه افراد همدیگر را لمس می‌کنند همین است. گاهی فقط کلمات کافی نیست.

عشق است که چشمت را به دنیا باز می‌کند.

«شاید معنی بزرگ شدن، ناامید کردن آدم‌هایی باشه که دوستمون دارن.»

هر چیزی خطر داره. دست رو دست گذاشتن هم یه‌جور خطر به حساب می‌آد. بستگی به تو داره.»

«و این هم راز من که بسیار ساده است: فقط با چشم دل می‌توان خوب دید. آنچه اصل است از دیده پنهان است.» آنتوان دو سنت اگزوپری، شازده کوچولو