بریده‌هایی از کتاب نور و نیلوفر

پکی عمیق به سیگار و رخوتی دیگر، دوباره سرفۀ خونین و خِس‌خسِ ریه‌ها گرفته دست مرا روزنامه‌ای کهنه، عبور می‌دهد از کوچۀ حوادث شهر جنون و خودکشی و جزر و مد سطحِ سهام، تجاوز و سرقت، قتل عمدها، دیه‌ها میان مردم این شهر عده‌ای هستند که در پس سرشان جای چکش قاضی است و دلخوش‌اند به حکم اداره‌ای که در آن، نشسته گرد عدالت به روی دوسیه‌ها اگر چه رد شدن از این قضیه بهتر بود

زمان به ساعت من یک دقیقه تا صفر است شتاب عقربه‌ها را گرفته بغض زمین زمان در آخر هر پنج‌شنبه می‌پرسد: رسیده‌اند به پنجاه و چند ثانیه‌ها؟

تو حسن مقطع این آفرینشی! آری دوازده صنعت در تو مختصر شده است نهفته است به دقت، به حوصله، به شکوه، در استعارۀ تو ازدحام مکنیه‌ها