دل تنگم،
از آنچه پیش خواهد آمد چه باک
باید ببینمت
حتی به بهای گمشدن در خلیج نانیوا.
پرنیان
بر دشتهای بهاری
مِه پراکنده میشود.
دلم گرفته است
وقتی سایههای غروب گرد میآیند،
بلبلی آواز میخواند
در پردۀ مرثیهای انگار.
Bibliophilia
در کوههای پاییزی
برگهای رنگین فرو میریزند
آه اگر میشد آنها را بازگردانم
میتوانستم او را ببینم هنوز.
Bibliophilia
گمان میکردم آدم شجاعی هستم،
آستینهایم از اشک خیساند.
Bibliophilia
یکروز صبح
همچون پرندهای پرید و رفت
با شالهای سپید مرگ
حالا وقتی بچهای
که در خاطره برجای نهاده
میگرید و او را میخواهد،
نابلد در آغوشش میگیرم
و چیزی ندارم به او بدهم.
در تختخوابمان بالشهایمان
هنوز کنار هماند
همانطور که زمانی میخوابیدیم.
Bibliophilia