بریده‌هایی از کتاب صفای باطن در پرتو رمضان

یکی از درهای بهشت به نام «ریّان» است و به روزه‌داران اختصاص دارد.

«انسان روزه‌دار در حال عبادت است گرچه خواب باشد، در صورتی که اهل غیبت نباشد و مسلمانی را غیبت نکند.»

هرگونه خودداری از غذا را روزه نمی‌گویند، روزه آن نوع از خودداری از مبطلات روزه است که با نیّت خاص عبادت انجام می‌گیرد.

روزه مستحبی، در بسیاری از موارد نیازمند به اجازهٔ دیگران است، از جمله: الف. روزهٔ مستحبی همسر، نیازمند به اذن شوهر است. ب. روزهٔ مستحبی عبد، نیازمند به اذن مولا است. ج. روزهٔ مستحبی مهمان، نیازمند به اجازه صاحب خانه است. د. روزهٔ مستحبی فرزند، نیازمند به اجازهٔ والدین است.

«کسی که مطلبی را دربارهٔ مؤمنی برای دیگری نقل کند، بدین منظور که آن شخص را بی‌آبرو سازد، و او را از اعتبار بیفکند و از چشم، ساقط سازد، خداوند متعال او را از ولایت خویش خارج می‌سازد و به ولایت شیطان درمی‌اندازد.» (در برخی از احادیث در ذیل آن آمده است، حتی شیطان نیز او را قبول نمی‌کند.)

در «شب‌های قدر» برترین عمل، پرداختن به مذاکرهٔ علمی است. «مطرف» می‌گوید که از «ابن‌عبّاس» شنیدم که مذاکرهٔ علمی در شب قدر، برتر از «احیا» آن شب است.

«کسی که یک طواف خالصانه انجام دهد، شش هزار درجه کسب می‌کند، شش هزار گناه او محو می‌شود، ولی مشکل‌گشایی و برآورده ساختن حاجت انسان با ایمان برتر از ده بار تمام انجام طواف است»