بریده‌هایی از کتاب ابزارها و سلاح ها

واحد تحقیقات آسیای مایکروسافت در مواردی از پژوهش‌های بنیادین عبور می‌کند تا محصولات جدیدی را توسعه دهد و آزمایش کند که به‌طور ویژه برای بازار چین طراحی شده‌اند. این محصولات گاهی اوقات برای آمریکایی‌ها تعجب‌آور هستند. یکی از این محصولات «شیائوآیس» (XiaoIce) نام دارد و چت‌بات مبتنی بر هوش مصنوعی مؤنثی است که به نحوی طراحی شده که با نوجوانان و افراد در اوایل دهه سوم زندگی‌شان گفت‌وگو کند. به نظر می‌رسد این چت‌بات نیازی اجتماعی را در چین برطرف کرده است. کاربران معمولاً هر روز ۱۵ تا ۲۰ دقیقه را به گفت‌وگو با شیائوآیس در مورد روزشان، مشکلات، امیدها و رؤیاهایشان صرف می‌کنند. این محصول شاید نیازی را در جامعه‌ای برطرف می‌کند که کودکان خواهر یا برادر ندارند.

تمدن همواره بر قدرت داده اتکا داشته است.

در سال ۱۹۴۲ کمی بعد از بمباران «پرل هاربر»، رئیس‌جمهور «فرانکلین روزولت» تحت تأثیر ارتش و نظر مردم فرمانی اجرایی را امضا کرد که ۱۲۰ هزار نفر از آمریکایی‌های ژاپنی‌تبار را روانه اردوگاه‌های دورافتاده‌ای می‌کرد که در حصار سیم خاردار و نگهبانان مسلح بودند. دوسوم از افراد زندانی در ایالات متحده به دنیا آمده بودند. وقتی سه سال بعد این فرمان لغو شد، بیشتر آنها خانه، مزرعه، کسب‌وکار و جامعه‌شان را از دست داده بودند.

با گذشت چند سال افراد همچنان در مورد قهرمان یا خائن‌بودن ادوارد اسنودن بحث می‌کنند. از دیدگاه برخی افراد هم قهرمان بود، هم خائن. در هر صورت تا اوایل سال ۲۰۱۴ دو مسئله مشهود بود؛ اسنودن جهان را تغییر داده بود و در بخش فناوری هم ما را تغییر داده بود.

حفظ امنیت جامعه به مجریان قانون وابسته است. در عین حال برای دستگیری مجرمان یا تروریست‌ها ابتدا باید آنها را پیدا کرد و این کار نیز مستلزم دسترسی مؤثر به اطلاعات است. در قرن بیست‌ویکم این اطلاعات اغلب در مراکز داده بزرگ‌ترین شرکت‌های فناوری جهان نگهداری می‌شوند.

اگر شهری شبکه برق، تلفن، گاز، آب و اینترنتش را از دست بدهد، می‌تواند به دورانی شبیه عصر حجر برگردد. اگر زمستان باشد، افراد ممکن است از سرما منجمد شوند، اگر تابستان باشد، افراد ممکن است گرمازده شوند. افرادی که برای زنده‌ماندن به دستگاه‌های پزشکی وابسته هستند، ممکن است جان‌شان را از دست بدهند. حمله‌ای سایبری را در آینده‌ای با خودروهای خودران تصور کنید که وقتی خودروها به‌سرعت در حال رانندگی در بزرگراه هستند، به سیستم‌های کنترل‌شان نفوذ می‌کند. همه این احتمالات به ما یادآوری می‌کنند و هشدار می‌دهند که در چه دنیایی زندگی می‌کنیم.

منظور از جعل عمیق «ابزارهای پیشرفته تلفیق صدا و تصویری است که می‌توانند فایل‌های صوتی یا ویدئویی جعلی تولید کنند و به دروغ نشان دهند که فردی سخنی می‌گوید یا کاری انجام می‌دهد».

یکی از ویژگی‌های مهم رویکرد دوم تأکید آن بر پرداختن به مسئله دروغ‌پراکنی، نه با ارزیابی درست یا غلط بودن محتوا؛ بلکه با ارائه اطلاعات درست در مورد هویت افراد به کاربران رسانه‌های اجتماعی است؛ رویکردی عقلانی که در تبلیغات سیاسی مدرن اتخاذ می‌شود. با این کار تشخیص درست یا غلط‌بودن را به مردم واگذار می‌کنیم، اما به آنها این امکان را می‌دهیم که این تصمیم را بر اساس درک درست از ناشر محتوا بگیرند. در قرن بیست‌ویکم باید به مردم اجازه بدهیم بدانند ناشر محتوا انسان است یا بات خودکار.

واشنگتن در این سخنرانی گفت: «جامعه آزاد باید همیشه هوشیار باشد؛ زیرا تاریخ و تجربه ثابت کرده که نفوذ خارجی یکی از مهلک‌ترین سم‌ها برای حکومت جمهوری است.»

با تداوم پیشرفت فناوری آیا جهان می‌تواند آینده‌ای را که می‌سازد، کنترل نیز کند؟

گزارش اینترنت پرسرعت سال ۲۰۱۸ کمیسیون ارتباطات فدرال نشان می‌دهد که بیش از ۲۴ میلیون آمریکایی که بیش از ۱۹ میلیون نفر آنها در مناطق روستایی زندگی می‌کنند، به اینترنت پرسرعت ثابت دسترسی ندارند. این رقم تقریباً معادل جمعیت ایالت نیویورک است.

به‌عنوان مثال مرکز تحقیقات «پیو» (Pew Research Center) از سال ۲۰۰۰ با نظرسنجی‌های منظم استفاده از اینترنت را بررسی و پیگیری کرده است. طبق آخرین داده‌های این مرکز ۳۵ درصد از آمریکایی‌ها یا تقریباً ۱۱۳ میلیون نفر گزارش داده‌اند که در خانه از اینترنت پرسرعت استفاده نمی‌کنند. حتی داده‌های کمیسیون ارتباطات فدرال نیز نشان می‌دهد که ۴۶ درصد از خانوارهای آمریکایی اشتراک خدمات اینترنت پرسرعت ندارند.

اینترنت پرسرعت به الکتریسیته قرن بیست‌ویکم تبدیل شده است. در کار، زندگی و آموزش افراد نقشی اساسی دارد. آینده پزشکی، پزشکی از راه دور است. آینده آموزش، آموزش آنلاین است و آینده کشاورزی، کشاورزی دقیق (Precision agriculture) است.

یکی از اصولی که همیشه در مذاکرات به کار می‌بردم، اصلی ساده بود؛ اینکه هرگز اجازه ندهید مذاکره به یک مسئله محدود شود که در نهایت فقط یک برنده داشته باشد، حتی اگر به معنی باز کردن بحث‌های دیگری باشد که ممکن است توافق در موردشان در دسترس به نظر برسد. بحث را گسترش دهید تا مذاکره مسائل بیشتری را شامل شود. فرصت بده‌بستان بیشتر و سازش‌هایی را فراهم کنید تا امکان رسیدن به سناریویی وجود داشته باشد که در آن همه در نهایت بتوانند اعلام کنند پیروز شده‌اند. وقتی می‌خواستیم مشاجرات دشوار مربوط به پرونده‌های ضدانحصار و مالکیت معنوی را با دولت‌ها و شرکت‌های سراسر دنیا حل کنیم، به این نتیجه رسیدیم که اتخاذ این رویکرد ضروری است.

«علوم کامپیوتر نه‌فقط در نرم‌افزار، در زیست‌شناسی و هر حوزه دیگری که نام ببرید، نقش محوری دارد.»

در ماه می ۲۰۱۹ چهار مهارتی که فارغ‌التحصیلان جدید دانشگاه بیش از همه در لینکدین لرنینگ ‫(LinkedIn Learning) دنبال کرده بودند، یعنی مصورسازی داده؛ مدل‌سازی داده؛ زبان‌های برنامه‌نویسی و آنالیتیکس وب، نشان‌دهنده این اهمیت بودند.

موفقیت به‌ندرت به خانه کسی می‌رود که هیچ کاری نمی‌کند.

وجه مشترک‌شان پی بردم؛ هیچ‌کدام نمی‌خواهند صبح بیدار شوند و بفهمند وقتی آنها خواب بودند، دستگاه‌ها خودشان جنگی را شروع کرده‌اند. تصمیم‌گیری در مورد جنگ و صلح فقط باید در اختیار انسان‌ها باشد.

گفت‌وگو با رهبران نظامی سراسر دنیا به یک وجه مشترک‌شان پی بردم؛ هیچ‌کدام نمی‌خواهند صبح بیدار شوند و بفهمند وقتی آنها خواب بودند، دستگاه‌ها خودشان جنگی را شروع کرده‌اند. تصمیم‌گیری در مورد جنگ و صلح فقط باید در اختیار انسان‌ها باشد.

در مقطعی از جلسه ساتیا در مورد هوش مصنوعی و مسیر پیش روی آن و همچنین از توانایی این فناوری در ترجمه زبان‌ها صحبت کرد. وقتی گفت هوش مصنوعی به‌زودی جایگزین مترجمان شفاهی می‌شود، لحظه‌ای مکث کرد، متوجه شد چه حرفی زده و به سمت مترجم نگاه کرد و گفت «متأسفم». مترجم بی‌درنگ و با آرامش پاسخ داد: «نگران نباشید. ۲۰ سال پیش هم فردی از IBM همین حرف را به من زد و هنوز سر کارم هستم.»

فناوری‌های جدید به‌ندرت با سرعتی ثابت گسترش می‌یابند.

افراد برای رسیدن به موفقیت، همواره باید بر چهار مهارت مسلط می‌بودند. این مهارت‌ها شامل یادگیری موضوعات و رشته‌های جدید، تحلیل و حل مسائل جدید، تبادل ایده‌ها و به اشتراک گذاشتن اطلاعات با دیگران و همکاری مؤثر تیمی می‌شود.

واحد تحقیقات آسیای مایکروسافت در مواردی از پژوهش‌های بنیادین عبور می‌کند تا محصولات جدیدی را توسعه دهد و آزمایش کند که به‌طور ویژه برای بازار چین طراحی شده‌اند. این محصولات گاهی اوقات برای آمریکایی‌ها تعجب‌آور هستند. یکی از این محصولات «شیائوآیس» (XiaoIce) نام دارد و چت‌بات مبتنی بر هوش مصنوعی مؤنثی است که به نحوی طراحی شده که با نوجوانان و افراد در اوایل دهه سوم زندگی‌شان گفت‌وگو کند. به نظر می‌رسد این چت‌بات نیازی اجتماعی را در چین برطرف کرده است. کاربران معمولاً هر روز ۱۵ تا ۲۰ دقیقه را به گفت‌وگو با شیائوآیس در مورد روزشان، مشکلات، امیدها و رؤیاهایشان صرف می‌کنند. این محصول شاید نیازی را در جامعه‌ای برطرف می‌کند که کودکان خواهر یا برادر ندارند.

پروفسور هی می‌گفت: «در چین ما همه‌چیز را چرخه‌وار می‌بینیم. معتقدیم زندگی مانند برج‌های فلکی یک دایره است و هر چیزی در زمانی در آینده به نقطه اولیه‌اش بازمی‌گردد.» این تفکر باعث می‌شود مردم چین، هم به گذشته و هم به آینده نگاه کنند و به جای قطعه‌ای مجزا، بیشتر بر تصویر کلی تمرکز کنند.

شرکتی که بیشترین کاربر را به دست آورد، بیشترین داده را به دست می‌آورد و چون داده برای هوش مصنوعی مانند سوخت موشک است، محصول هوش مصنوعی این شرکت قدرتمندتر می‌شود. این شرکت با محصول هوش مصنوعی قدرتمندتر، باز هم کاربران بیشتری و در نتیجه داده بیشتری به دست می‌آورد. این چرخه با افزایش نسبت بازده به مقیاس ادامه می‌یابد تا در نهایت این شرکت همه شرکت‌های دیگر را از بازار خارج می‌کند. به گفته کای فو؛ «هوش مصنوعی در ذات خود به ایجاد انحصار گرایش دارد. وقتی شرکتی از دیگران جلو بیفتد، این نوع چرخه تکرارشونده ادامه‌دار می‌تواند آن فاصله را به مانعی غیرقابل عبور برای ورود دیگر شرکت‌ها به بازار تبدیل کند.»

تأثیر آمازون بر انتشار کتاب و اکنون بسیاری از بخش‌های خرده‌فروشی یا تأثیر گوگل و فیس‌بوک بر تبلیغات را در نظر بگیرد. هوش مصنوعی می‌تواند همین تأثیر را بر همه‌چیز؛ از شرکت‌های هواپیمایی تا دارویی و ترابری بگذارد. در عمل این همان آینده‌ای است که کای فو لی ترسیم می‌کند. به همین دلیل دست‌کم مبنایی محتمل وجود که نتیجه بگیریم در آینده شاهد انتقال فزاینده ثروت به تعداد کمی شرکت با بیشترین منابع داده‌ای و مناطق محل استقرارشان خواهیم بود.

برخلاف منابع طبیعی متعارف مثل نفت و گاز، داده را خود انسان تولید می‌کند. همان‌طور که ساتیا در یکی از جلسات جمعه تیم مدیریت ارشد گفته بود، داده احتمالاً «تجدیدپذیرترین منبع جهان است».

چین و ایالات متحده ممکن است رهبران اول هوش مصنوعی باشند، اما چین هر چقدر هم که بزرگ باشد، جمعیتش فقط معادل ۱۸ درصد جمعیت دنیاست. جمعیت ایالات متحده هم فقط معادل ۴.۳ درصد جمعیت دنیاست. در زمینه اندازه اقتصاد، ایالات متحده و چین مزیت بیشتری دارند. از کل تولید ناخالص داخلی جهان، ۲۳ درصد به ایالات متحده و ۱۶ درصد به چین تعلق دارد. اما از آنجایی که بسیار بیشتر محتمل است که دو کشور با هم رقابت کنند تا اینکه در کنار هم قرار بگیرند، پرسش اصلی این است که آیا یکی از این کشورها می‌تواند با کمتر از یک‌چهارم منابع جهان بر داده‌های جهان مسلط شود.

«فاصله بین تولیدکنندگان داده و سازندگان ابزارهای بدیع باعث از دست رفتن فرصتی بزرگ برای رسیدن به یافته‌های تأثیرگذار، تحول‌آفرین (و احتمالاً نجات‌بخش زندگی) می‌شود که با استفاده از مقدار عظیم داده‌های علمی، آموزشی و کارآزمایی بالینی تولیدی هر روز به دست می‌آیند.»

هوش مصنوعی شبیه اختراعات منحصربه‌فرد گذشته مثل خودرو، تلفن یا حتی کامپیوتر شخصی نیست. بیشتر شبیه برق رفتار می‌کند؛ یعنی به ابزارها و دستگاه‌هایی قدرت می‌دهد که تقریباً در همه ابعاد جامعه و زندگی ما حضور فعال دارند. هوش مصنوعی مانند برق در پشت صحنه حضور دارد و در بسیاری موارد اصلاً فراموش می‌شود تا اینکه روزی قطع شود.