بریده‌هایی از کتاب قبلاهای غمگین

بر شیشهٔ تنهایی من ریزش باران چون خوردن انگشت اشاره است به گوری

چقدر کوچکم از اینکه مال من باشی چه انتخاب بزرگی است برگزیدن تو

سهم بزرگی می‌نماید دلخوشی‌هایم هر منفذی در غار، خود، خورشید تابانی است

لحن دلگیر سلام تو غمی با خود داشت: غم دل کندن و آمادهٔ بدرود شدن

کوره‌راه تو عجب تجربهٔ تلخی داشت آه از این پختگی و سوختن و دود شدن!

روزی درست حرف دلت را زدی که من جز عقل هیچ حرف حسابی سرم نبود در من توان اینکه بمانم کنار خود یا اینکه از مقابل تو بگذرم نبود