بریده‌هایی از کتاب عکس انتخاباتی با کت دکتر احمدی نژاد

وقتی که در خانه، حریقی درگرفته است، هرکس که تو را به هر کاری جز خاموش کردن آتش مشغول کند، تحمیق و استحمارت کرده است. وقتی که در صحنه نیستی هر کجا می‌خواهی باش؛ چه به شراب نشسته باشی و چه به نماز ایستاده باشی، فرق چندانی نمی‌کند

طلبهٔ جوانی که در کنار دستم، روی فرش نشسته بود، و خیلی هم به من ابراز محبت و علاقه می‌کرد، از اوضاع اقتصادی، به شدت گله‌مند بود. مجلس پنجم را در این مورد، مقصر می‌دانست؛ و در خلال صحبتهای آقای ناطق نوری، آهسته، انتقاداتش را برای من، بیان می‌کرد. صرف‌نظر از هر نکتهٔ دیگری، نفس اینکه می‌دیدم چنین روحانیانی وجود دارند که از درد مردم محروم و نیازهایشان آگاه‌اند ـ حتی عمدتاً، خود جزء این طبقه‌اند ـ و حقیقت را فدای مسائل سیاسی و جناحی و حزبی نمی‌کنند، برایم باعث خوشحالی بود. با خودم می‌گفتم: تا زمانی که روحانیت، در میان مردم، در کنار آنها، و زبان رسا و گویای ایشان است، بی‌کمترین تردید، محبوب و ملجأ تودهٔ مردم، باقی خواهد ماند.