کارل مارکس

کارل مارکس در ۵ می ۱۸۱۸ به دنیا آمد و در ۱۴ مارس ۱۸۸۳ درگذشت. او فیلسوف، جامعه‌شناس، تاریخ‌دان و اقتصاددان آلمانی و از تأثیرگذارترین اندیشمندان تمام اعصار بوده است. در دانشگاه بن به تحصیل رشتهٔ حقوق پرداخت. یک سال بعد به برلین رفت و در دانشگاه آن شهر در رشته‌های فلسفه و تاریخ به تحصیل ادامه داد. در سال ۱۸۴۱ با ارائهٔ تز دکترای خود دربارهٔ اختلاف فلسفهٔ طبیعت دموکریتوس و اپیکور، تحصیلات دانشگاهی خود را به‌روش مکاتبه‌ای در دانشگاه ینا به پایان رساند. به امید آنکه بتواند در دانشگاه بن تدریس کند، به آن شهر رفت ولی دولت پروس اجازهٔ این کار را به او نداد. پس از این به روزنامهٔ لیبرال‌های جبههٔ اپوزیسیون شهر کلن پیوست و به‌عنوان عضو ارشد هیئت‌تحریریه مشغول به کار شد. مبارزهٔ عملی، سیاسی و فلسفی را همراه با دوست نزدیکش «فردریک انگلس» آغاز کرد و با او بود که یک سال پیش از انقلاب‌های ۱۸۴۸، «بیانیهٔ کمونیست» را به رشتهٔ تحریر درآورد. در این سال‌ها با محیط دانشگاهی و ایدئالیسم آلمانی و هگلی‌های جوان قطع رابطه کرد و به مسائل جنبش کارگری اروپا پرداخت. از ابتدا در انجمن بین‌الملل اول که در ۱۸۶۴ تأسیس شد، فعالیت کرد و سرانجام دبیر این انجمن شد. اولین جلد کتاب مشهورش به نام «سرمایه» را در ۱۸۶۷ منتشر کرد. برخی از کتاب‌های کارل مارکس عبارت‌اند از «سانسور و آزادی مطبوعات» و «نقد فلسفهٔ حق هگل» و «دربارهٔ مسئلهٔ یهود» و «نتایج فرایند مستقیم تولید‮» و «فقر فلسفه» و «آقای فوکت».