ویسنته بلاسکو ایبانز

ویسنته بلاسکو ایبانز (ایبانیث) در ۲۹ ژانویهٔ ۱۸۶۷ در والنسیا در اسپانیا به دنیا آمد و در ۲۸ ژانویهٔ ۱۹۲۸ در۶۰سالگی در مانتون در فرانسه درگذشت. او یکی از بزرگ‌ترین نویسندگان قرن بیستم اسپانیا و شاید بزرگ‌ترینِ این نویسندگان است. دوران جوانی را در مادرید گذرانید. پیش از آنکه تحصیلاتش را تمام کند، به‌جرم افکار انقلابی از دانشگاه مادرید اخراج شد. در سال ۱۸۸۹ بر اثر شرکت در نهضت شورش‌طلبی اسپانیا به فرانسه پناه برد. چند سال بعد به کشورش بازگشت و مجلهٔ مهم «ملت» را که ارگان نهضت جمهوری‌خواهان بود تأسیس کرد و نخستین رمان‌های خود را به نام «گل بهار» و «آرزوی تارتانا» برای همین مجله نوشت. اندکی بعد دوباره ناچار به فرار از اسپانیا شد و با لباس ملاحی به ایتالیا رفت. در بازگشت به اسپانیا خود را به ستاد ارتش معرفی کرد و بازداشت شد و در نتیجهٔ محاکمه به چهار سال زندان محکوم شد. ۹ ماه بعد بخشیده و به نمایندگی مجلس انتخاب شد. در همین سال بود که کتاب معروف «سرزمین‌های نفرین‌شده» را که بهترین اثر ادبی نیمهٔ دوم قرن نوزدهم اسپانیا دانسته‌اند، انتشار داد. تا سال ۱۹۰۹ در عالم سیاست بود، اما از آن پس از سیاست کناره گرفت و به جهانگردی و فعالیت ادبی پرداخت و محصول این فعالیت ادبی او، یکی از عالی‌ترین گنجینه‌های ادبی زبان اسپانیا را تشکیل داد. در آغاز کار رمان‌نویس ملی بزرگی محسوب می‌شد، اما اندک‌اندک پا از دایرهٔ «ملی» بیرون گذاشت و جهانی شد. یکی از آثار او «میدان‌های خونین» است که در ایران به نام «خون و شن» معروف است و به‌قدری شهرت یافته که تقریباً به تمام زبان‌ها ترجمه شده است. مهم‌ترین آثار ادبی ویسنته بلاسکو ایبانز عبارتند از «سونیکا هرجایی» (۱۹۰۱)، «چهار سوار سرنوشت» (۱۹۰۲)، «گل و نی، کلیسا» (۱۹۰۳)، «مشرق و زمین و خون و شن» (۱۹۰۸).