آن ویازمسکی

آن ویازمسکی در عرصهٔ سینما یکی از نمونه‌هایی بود که با الگوهای رایج جنسی سنخیتی نداشت و ابژهٔ تولید میل نشد. در تئاتر هم روالی خاص خود داشت؛ گزیده‌کار بود، نقش‌آفرینی‌اش در «پانته‌زیله» (اثر هنریش فون کلایست) به‌یادماندنی است. ویازمسکی پس از تحولات ماه مهٔ ۱۹۶۸، رشتۀ فلسفه را رها کرد، اما فعالیت سینمایی‌اش را در کنار همسرش گدار ادامه داد و با فیلم‌سازان صاحب‌نامی نظیر روبر برِسون، پازولینی، گارِل و به‌طورویژه با «ژان لوک گدار» همکاری داشت. همکاری‌اش با گدار در سال ۱۹۷۱ با فیلم «امن و امان» [«همه‌چیز روبه‌راهه»] پایان گرفت. این فیلم یک سال بعد و در سال ۱۹۷۲ به نمایش درآمد. این ۲ در همین سال از هم جدا شدند. ویازمسکی بعد از دوره‌ای پریشان‌احوالی در سال ۲۰۱۷ به علت ابتلا به سرطان از دنیا رفت.

آن ویازِمسکی چند رمان و مجموعه داستان به چاپ رساند؛ از جمله «دختران والا» (مجموعه داستان و برندۀ جایزۀ جامعۀ اهل ادب در سال ۱۹۸۸)، رمان‌هایی چون «کشتی زیبای من» (۱۹۸۹) «مِریمه» (۱۹۹۱)، «دندان‌های نیش» (برندۀ جایزۀ گنکور در بخش نوجوانان، ۱۹۹۳)، «یک مشت آدم» (جایزۀ آکادمی فرانسه در سال ۱۹۹۸)، «سرودهایی در رثای عشق» (۱۹۹۸) «در چهار گوشۀ دنیا» (۲۰۰۱)، «هفت پسر» (۲۰۰۲)، «اسم من الیزابت» (۲۰۰۴)، «دختر جوان» (۲۰۰۷)، «ایام کودکی‌ام در برلن» (۲۰۰۹)، «ایام آموختن» (۲۰۱۲) «عکس‌ها» (۲۰۱۲) و «یک سال بعد» (۲۰۱۵). آخرین کتاب او «مرد مقدس» در سال ۲۰۱۷ منتشر شد.