مرتضی ممیز

مرتضی ممیز در ۱۳۱۵ در تهران متولد شد. او را پدر هنر گرافیک ایران می‌نامند. ممیز در سال ۱۳۴۴ از دانشگاه تهران، دانشکدۀ هنرهای زیبا، فارغ‌التحصیل شد و ۳ سال بعد گواهینامۀ طراحی غرفه و ویترین و معماری خود را از مدرسۀ عالی هنرهای تزئینی پاریس دریافت کرد. دورۀ اخذ لیسانس ممیز ۱۱ سال به طول انجامید. ممیز در این دوره به کارهای مختلفی چون کار در آتلیۀ گرافیکی و... مشغول بود. در سال ۱۳۴۸ پیشنهاد ایجاد رشتۀ گرافیک را به دانشکدۀ هنرهای زیبا ارائه کرد. آثار ممیز در این دوره در کتاب هفته به چنان پرکاری و دورۀ خلاقی بدل می‌گردد که نام ممیز را به‌عنوان گرافیستی مؤلف و کم‌نظیر بر سر زبان‌ها می‌اندازد؛ همچنین ادامۀ کار ممیز در نشریات فرهنگ و نگین، راه را برای ورود گرافیست‌های جوان و نوجوی دهۀ ۱۳۴۰ مانند «فرشید مثقالی» باز کرد.

اثر «چاقوها»ی او اجتماعی‌ترین اثر است که از دهۀ ۱۳۴۰ به بعد پدید آمده است. مرتضی ممیز در طول نیم‌قرن فعالیت هنری خود در ایران و عرصهٔ هنر بین‌المللی در احیا و ابداع هنر گرافیک در ایران و پیشبرد و گسترش فرهنگ ملی و سنت‌های هنری نقش بارزی داشت. او آذرماه سال ۱۳۸۳ به‌عنوان استاد برجستۀ فرهنگستان هنر در مراسمی از سوی «سیدمحمد خاتمی» تجلیل شد. ممیز در سال‌های پایانی عمر خویش با بیماری سرطان دست‌وپنجه نرم می‌کرد و از ۲۳ آبان ۱۳۸۴ در بیمارستان آبان تهران بستری شده بود. چند روز بعد حالش رو به وخامت نهاد و سرانجام در ۶۹سالگی، روز شنبه، پنجم آذرماه ۱۳۸۴ درگذشت. پیکر مرتضی ممیز هفتم آذرماه تشییع و در باغبانکلا واقع در کردان کرج به خاک سپرده شد.