دیوید سداریس

دیوید سداریس در سال ۱۹۵۶ در نیویورک زاده شد. در جوانی مدتی پرفورمنس آرتیست بود. شرح ناکامی‌هایش را در این حرفه در خیلی از داستان‌هایش آورده است؛ از جمله «دوازده لحظه در زندگی هنرمند» در کتاب «بالاخره یه روزی قشنگ حرف می‌زنم». در سال ۱۹۸۳ به شیکاگو رفت و در سال ۱۹۸۷ از دانشگاه هنر فارغ‌التحصیل شد. پس از آن در شغل‌های دست‌پایین مشغول شد؛ تا اینکه یک شب وقتی داشت دفترچهٔ خاطراتش را در یک کلوب می‌خواند، یک مجری رادیو به اسم «آیرا گلس» او را کشف کرد. گلس از او خواست تا در یک برنامهٔ رادیویی محلی نوشته‌هایش را بخواند. موفقیت سداریس در آن برنامه باعث شد به رادیوی ملی راه پیدا کند. در اولین حضورش در رادیوی سراسری نوشته‌ای خواند به نام «خاطرات سرزمین بابانوئل» که گزارشی بود از دورانی که با لباس و آرایش یک جِن کوتوله در فروشگاهی کار کرده بود. موفقیت این نوشته غیرمنتظره بود؛ طوری که نیویورک‌تایمز او را یک پدیدهٔ بزرگ خواند. اولین کتابش در سال ۱۹۹۵ چاپ شد. کتاب سومش با عنوان «بالاخره یه روزی قشنگ حرف می‌زنم» را در سال ۲۰۰۰ منتشر کرد. دیوید سداریس در دسامبر سال ۲۰۰۸ از دانشگاه بیرمنگام دکترای افتخاری دریافت کرد. او بیش از ۴۰ مقاله در مجلهٔ نیویورکر چاپ کرده است.