ابویوسف یعقوب بن اسحاق کندی

«ابو یوسف یعقوب بن اسحاق کندی» یا «ابو یوسف یعقوب بن اسحاق بن الصباح بن عمران بن اسماعیل بن محمد بن أشعث بن قیس الکندی» که با لقب «ابوالحکما» شناخته می‌شود، یک ریاضی‌دان و منجم و فیلسوف برجستهٔ عرب در قرن دوم هجری (۸۰۱ - ۸۷۳ میلادی) بوده است. او نخستین حکیم اسلامی بود که به آثار حکمای یونان دسترسی داشت و به ترجمه و تفسیر آثار ارسطو پرداخت. کندی از قبیلهٔ «کنده» در جنوب عربستان بود. در بصره متولد شد، اما جوانی خود را در بغداد گذراند. او تحت‌تأثیر اوضاع فرهنگی بغداد، به مطالعهٔ نجوم و طب و فلسفه روی آورد. پدرش، «اسحاق بن الصباح» در دوران خلافتْ مهدی، هادی و رشیدِ امیر کوفه و از ثروتمندان برجسته بود. کندی در دوران خلافت مأمون، معتصم و متوکل عباسی زندگی کرد و در دربار آنان مقام ویژه‌ای داشت. او به‌عنوان معلم «احمد»، پسر معتصم منصوب شد و در دربار مأمون، معتصم و واثق محبوب بود. کندی بالاخره به‌دلیل اختلافات فکری با متوکل عباسی مورد غضب قرار گرفت و کتابخانه‌اش پس از ضرب‌وشتم مصادره شد. کندی به فلسفه‌های یونانی، ایرانی و هندی آشنایی کامل داشت و زبان پهلوی را نیز می‌دانست. در زمینه‌های مختلفی همچون موسیقی، هندسه، حساب، نجوم، منطق، الهیات و سیاست آثار بسیار نوشت. گفته می‌شود که او ۲۶۳ کتاب و رساله تألیف کرده است، اما بیشتر این آثار امروز گم‌شده هستند. «قاضی صاعد اندلسی» معتقد بود که در حوزهٔ علوم فلسفی، به‌جز کندی هیچ‌کس به چنین تخصصی نرسید. کندی که به‌عنوان «فیلسوف العرب» شناخته می‌شد، در سال ۲۵۲ هجری درگذشت.