نظرات کاربران درباره کتاب صوتی نمایش صوتی همه افتادگان

«ساموئل بارکلی بکت» سال 1906 در دوبلین ایرلند متولد شد. او تا سنین جوانی میان فرانسه و ایرلند در رفت‌وآمد بود. اما از سال 1932 تا پایان عمرش در پاریس بود و بیشتر آثارش را برای نخستین بار به زبان فرانسوی منتشر کرد. آثار درخشان بکت در حوزه‌های نمایش و داستان بسیار پرتعدادند. اما بخش عمده‌ی شهرت بکت به نمایش «در انتظار گودو» برمی‌گردد. نمایشی که اجرای آن در سال 1953، انقلابی در تئاتر محسوب می‌شود و اصطلاح «تئاتر معناباختگی» یا «Absurd» نخستین بار برای توصیف این نمایش ایجاد شد. پس از بکت، نمایشنامه‌نویسان مطرحی چون «اوژن یونسکو»، «ژان ژنه» و «هارولد پینتر» هم در این سبک آثار مهمی خلق کردند؛ اما تئاتر معناباختگی تا همیشه بیش از همه، نام بکت را در ذهن تداعی خواهد کرد. ساموئل بکت در سال 1969 به جهت «نوشته‌هایش در قالب رمان و نمایش که در فقر معنوی انسان امروزی، فرارَوی و عروج او را می‌جوید»، جایزه‌ی نوبل ادبیات را دریافت کرد. او سرانجام سال 1989 در 83 سالگی درگذشت و در پاریس دفن شد. روایتی از استیصال آدمی ساموئل بکت «همه‌ی افتادگان» را سال 1957 به سفارش بی‌بی‌سی و برای پخش از رادیو نوشت. شخصیت اصلی داستان، زنی هفتاد ساله به نام «مدی رونی» است که برای استقبال از همسر نابینایش به سمت ایستگاهِ راه‌آهن در حرکت است و بین راه ماجراهایی را با دیگر ساکنان روستا از سرمی‌گذراند که هرکدام از این خرده‌روایت‌ها، طرحی از استیصال و ناتوانی آدمی را در این جهان به نمایش می‌گذارند. ویژگی برجسته‌ی تمامی شخصیت‌های همه‌ی افتادگان آن است که در دنیای معناباخته‌شان همچنان به زندگی و تحمل سختی‌ها ادامه می‌دهند؛ دنیایی که مرگ پیش‌پاافتاده‌ترین اتفاق آن است. بکت همچون دیگر آثارش، دائما مخاطب را با تصاویری از دنیایی مرگ‌زده مواجه می‌کند و مفهوم مرگ و زندگی بارها در پوشش نمادها و با نمودهای گوناگون بیان می‌شوند. ما تنهاییم؛ کسی برای پرسش نیست در کنار مرگ و استیصال، یکی از مفاهیم اصلی نمایش «همه‌ی افتادگان» بیگانگی است. آدم‌های بکت که از طرفی هرکدام اندوه و دردی برای خود دارند و به‌نوعی هم‌درد هم محسوب می‌شوند، با یکدیگر بیگانه‌اند و هریک در درد خود تنهاست. اما این بیگانگی به روابط میان شخصیت‌ها محدود نمی‌شود. آن‌ها در این دنیا و با این سیاره هم بیگانه‌اند و کسی را نمی‌یابند که معنایی را برای حیاتشان یادآور شود. در جستجوی کسی هستند که دست افتادگان را بگیرد و بلندشان کند، اما انگار همیشه در انتظار «گودو»یی بوده‌اند که هرگز نخواهد آمد و مَثَل کسی را می‌مانند که پیش از تولد مرده ‌است؛ چون فلاکتی بدیهی که در نطفه خفه شده باشد.💫✨

بکت نویسنده مورد علاقه من هست و متن این کتابش هم که خوده بودم خیلی دوست داشتم و دارم ، اجرای صوتی این کتاب هم عالی بود 👌 سپاس بیکران 👌🍀🙏

نمایشی جذاب و عمیق از مفهوم در هم تنیدگی مرگ و زندگی .از جمله آثاریست که نیاز به خوانش یا شنیدن بیش از یک بار خواهد داشت،چرا که در زیر لایه های متن که به نظر نمایشی ساده از جریان یک زندگیست، مفاهیمی قابل تامل نهفته است و هنرمندی بکت در بیان مفهوم مرگ با چنان طنازی و شوخ طبعی ظریفی آمیخته که جذابیت اثر را دوچندان میکند( همراه اجرای زیبای گروه نمایش)

از همه متن های بکت ضعیفتر بود