جنگ دوازده روزه و بمباران شهرهایی همچون تهران، بهرغم تمام تحلیلها و پیشبینیهای نظامی و سیاسی، یک رویداد غیرمنتظره بود. اتفاقی در میانه مذاکرات که نه تنها افکار عمومی را شوکه کرد، بلکه فشار روانی عمیقی بر جان و ذهن مردم وارد ساخت. ترس از فقدان عزیزان، اضطراب دائمی، غم و شوک روانی ناشی از ناپایداری اجتماعی، همه از حد تحمل انسان امروز فراتر رفت.
اگرچه بشر امروزی در عصر اطلاعات زندگی میکند و روزانه با صدها تصمیم دشوار روبهروست، اما رویدادهایی با این شدت و ناگهانی بودن، حتی فراتر از ظرفیت طبیعی مغز انسان برای هضم و تحلیل هستند. حمله نظامی و بحرانهای مشابه، تنها یک اتفاق سیاسی یا امنیتی نیستند؛ بلکه لرزشی عظیم بر پیکره روانی فرد و جامعه وارد میکنند که آثار آن تا سالها در حافظهی جمعی باقی میماند.
برای درک بهتر این موضوع، باید بدانیم مغز انسان چگونه به خطرات پاسخ میدهد. بخشی از مغز به نام "آمیگدال" مسئول ثبت و پردازش احساساتی مانند ترس و تهدید است. زمانی …
