شمار زیاد جشنوارههای داستانکوچک و تعدد داستانهای ارسالی به این جشنوارهها نشانگر علاقه نوقلمان به این قالب جذاب و دوستداشتنی است؛ اما خیلیها نمیدانند چهگونه باید یک داستانکوچک نوشت؛ داستانی که از نگاه کارشناسی، هم داستان نام بگیرد و هم از جذابیت و لذت لازم برخوردار باشد.
خانه اول: اندازه و حجم
برای اینقالب، اندازه و حجم مشخص و مورد توافقی وجود ندارد. داستانیهایی از شش کلمه تا دوونیم صفحه در قطع رقعی را فلشفیکشن (flash fiction) میگویند؛ یعنی آنقدر کوتاه که مانند جرقهای بیاید و تمام شود. البته هرجشنواره مجاز است حد و حجم داستان موردنظرش را تعیین کند؛ مثلاً داستانهای پنجاهوپنج یا دوازده کلمهای. نویسنده داستانکوچک باید به سه شعار باور داشته باشد: «کمتر، کوتاهتر و کوچکتر.»
نکته اول: هرگز داستان خود را فدای اندازه و حجم نکنید. اگر داستان میطلبد به یک داستانکوتاه و یا حتی رمان تبدیل بشود، آن را ادامه دهید. نگویید چون از ابتدا تصمیم داشتم یک داستانکوچک بنویسم پس نباید بیشتر بشود. اجازه دهید داستان تا آنجا که خودش میکشد، جلو برود. بعد از اتمام داستان، دوباره یک داستانکوچک دیگر را شروع میکنید.
نکته دوم: نوع داستان را شیوه پردازش تعیین میکند، نه حجم. گاه داستانها در حد یک صفحه بودند؛ اما در نقد و قضاوت، بهعنوان داستانکوچک پذیرفته نشدند و علت، شیوه پردازش آن داستان بوده است. داستانکوچک داستان تمرکز است. لنز دوربین را بسیار جلو برده و بر روی کمترینها، کوچکترینها و کوتاهترینها تمرکز کنید. پردازش با حوصله، به همراه جزئیات دقیق و رفتن به حاشیه، ولو در حد یک صفحهونیم، حکایت از شیوه نگارش داستانکوتاه دارد و نه داستانکوچک. به اندازه حرف بزنید و این به …
