پناه

خیلی فرصت ندارم. پنج ساعت می‌شود رسیده‌ام و دو ساعت دیگر هم باید برگردم. همه دعاها و نمازهایی که در برنامه‌ام بود، خوانده‌ام. زمان زیادی تا اذان صبح نمانده. امان از سردرد، رفیق لعنتی همیشگی. بعد از شام، دو قرص مُسکن خورده‌ام و حسابی منگم؛ ولی دردِ سر، هنوز دست از سرم برنداشته. می‎دانم درمانی به جز خواب ندارم؛ اما فرصتی برای چرت‌زدن نیست. بعد از نمازصبح باید سریع به فرودگاه بروم تا از پرواز جا نمانم. دعا می‎کنم پرواز تأخیر …