
تا پیش از رواجِ تبلیغات در روزنامه، این رسانه بهدلیلِ گرانبودنش فقط میان قشرهای ممتاز جامعه رواج داشت. اما درآمد تبلیغات باعث شد تا روزنامهها بتوانند ارزانتر و همگانیتر شوند. این ماجرا در رسانههای رایگان مثل تلویزیون یا اغلبِ سایتهای اینترنتی به اوج خود رسیده است، بهطوریکه حتی برنامههای کودک بهشکلی افراطی غرق در تبلیغات شده است. بدین ترتیب احتمالاً تنها یک راه برای فرار از تبلیغاتچیها هست: پولدادن.
آتلانتیک — احتمالاً برداشت محصولْ نخستین فعالیت صنعتی ایالات متحده بود. رشد اقتصادیْ وابسته به تبدیل مطمئن گیاهان و حیوانات به محصولات قابلفروشی همچون پنبه و گوشت گاو بود. اما موفقترین صنعتگران قرن بیستویکم مانند فیسبوک و گوگل محصول دیگری به فراوانی گندم یا نفت خام درو میکنند. در این صنعت جدید، زمینِ کشتْ رسانه و سرگرمی، دروگرانْ بنگاههای تبلیغات، و محصولْ توجه است.
تیم وو، نویسنده و استاد دانشگاه کلمبیا در کتاب جدید خود، تاجران توجه(۱)، تاریخ تجارت تبلیغات را از خاستگاههای آن در قرن نوزدهم تا پدیدۀ مدرن نرمافزار حذف تبلیغ روی وبسایتها دنبال میکند. وو بهخاطر کتاب قبلیاش کلید اصلی(۲)، که تاریخ شرکتهای رسانهای است، و ساختن عبارت «بیطرفی نت»(۳) بسیار شناختهشده است. اوایل این هفته با او دربارۀ تبلیغات بهمثابۀ نسخهای مدرن از تبشیر مذهبی و تأثیر تبلیغات بر روزنامهنگاری و تلویزیون صحبت کردیم. متن پیادهشده برای رسیدن به دقت و وضوح ویراسته شده است.
درک تامپسون: بخش مهمی از توجهْ تمرکز است، پس بیا تا جایی که میشود متمرکز شویم. تز اصلی این کتاب چیست؟
تیم وو: تز توصیفی آن این است که مدل تجاری عجیبی به نام «رسانۀ حمایتشده …