اگر شما هم جزء آن دسته از آدمهایی هستید که فکر میکنند دیگر هیچ جایی نمانده که از دست تبلیغات جان به در برده باشند، باید بدانید که اشتباه میکنید. هنوز هستند مکانهایی که شرکتهای تبلیغاتی چشم طمع به آنها دوختهاند: مدرسهها، پارکها و مناطق محافظتشدۀ طبیعی، معابد و مساجد، و حتی خانههای شخصی. تجارت توجه تا کجا ادامه خواهد یافت و چه بر سر زندگی ما خواهد آورد؟
نیویورک تایمز — امسال سازمان پارکهای ملی، و پارکهایی در چندین ایالت ازجمله آیداهو و واشنگتن مسیرهای تازهای را آغاز کردند، دستکم بهمعنای استعاری کلمه، و این مسیر تازهْ ارائۀ فرصتهایی به تبلیغاتچیها برای فعالیت درون مرزهایشان بوده است.
کینگ کانتی در ایالت واشنگتن، با مدیریت بیش از یازدههزار هکتار اراضیِ پارکی در اطراف سیاتل، منوی کاملی برای برندسازی عرضه میکند: حق نامگذاری(۱) روی مسیرهای پارک، نیمکتها و حتی درختان واگذار میشود یا میتوان حامی مالی آنها شد. این ناحیه به تبلیغاتکنندههای بالقوه چنین توصیه میکند: «پنجمیلیون بازدیدکنندۀ ما را مشتری بعدی خود کنید.»
کینگ کانتی پیش از این، در اقدامی مشترک با چیپوتله(۲)، سی بوریتوی بدلیِ غولآسا را با لوگوی این رستوران زنجیرهای و لوگوی کینگ کانتی در پارک مخفی کرده بود. کسانی که بوریتوها را پیدا کردند از چیپوتله جوایزی گرفتند.
در ماه می، سازمان پارکهای ملی پیشنهاد کرد که برندسازی تجاری بهمثابۀ «شناخت حامیان»(۳) مجاز دانسته شود. بنابر گزارش واشنگتن پُست، براساس قوانین جدیدی که در پایان سال اجرایی خواهند شد، «مجوز ساخت آمفیتئاتری با نام کوکاکولا در پارک ملی یوسِمیتی صادر …
