چه چیز موجب پدیدآمدن فرقه ‌ها می ‌شود؟

نیویورکر — رهبران فرقه ‏ها برای سوء‏استفادۀ جنسی از زنانِ طرفدارشان گاه نخستین شیرۀ زفاف را مطالبه می‏کنند و گاه متوسل به خشونت می‏شوند. اما، روی‏ هم ‏رفته، بهتر می‏ بینند وانمود کنند که سوءاستفاده ‏هایشان نوعی موهبت یا درمان است: فرصتی برای خدمت به خداوند، رهایی از «ناراحتی ‏های خیال» یا کوتاه‏ترین راه تهذیب معنوی. یکی از ترفندهای کیت رانیر -رهبر فرقۀ خودیاریِ نکسیامِ نیویورک- این بود که، در گروه مخفی‏شان، به زنان پیرو خود می‏گفت در زندگی قبلی‏شان افسران نازیِ بلندپایه بوده ‏اند و از طریق رابطۀ جنسیِ یوگایی با او می‏توانند ته ‏ماندۀ انرژی‏های بدِ نهفته در تن‏هایشان را بزدایند.

سارا برمن در کتاب نامش را فرقه نگذارید [۱](انتشارات استیرفورت) سرگذشت زنانی را بیان می‌کند که عضو نکسیام بوده‌اند. طبق نظر برمن، رانیر کاملاً می‌دانسته چطور از احساس شرم و گناه به‌نحو فریبکارانه بهره ببرد. وقتی او پس از مدتی بالاخره قصۀ افسران نازی را رها می‏کرده -شاید به این دلیل که می‏دانسته هر گروه، به‏ طور معقول، گنجایش تنها چند مقامِ …