در دنیای حیوانات، وقتی تعارض منافعی پیش میآید، دو راهحل بیشتر وجود ندارد: جنگ یا گریز. خیلی وقتها در رویاروییهای انسانی هم از همین قاعده پیروی میکنیم. مثلاً وقتی در محیط کار موضوعی پیش میآید که شدیداً با آن مخالفیم، یا باید بحثوجدلی پرحرارت را به جان بخریم که ممکن است باعث عصبانیت و کدورت شود، یا باید حرفمان را بخوریم و برای حفظ همکاری و روحیۀ تیمی سکوت کنیم. اما محققانی که مدتها دربارۀ جدلهای انسانی مطالعه کردهاند معتقدند راههای دیگری هم وجود دارد.
گاردین — در سال ۲۰۱۰، مجلۀ تایم مارک زاکربرگ را چهرۀ سال نامید و مأموریت فیسبوک را این دانست که «تودههای هیاهوگر را رام کرده و دنیای تنها، ضداجتماع و سراسر بینظمی را به دنیایی صمیمی تبدیل کند». در طی اولین دهۀ استفادۀ گسترده از اینترنت، نظر رایج این بود: مردم هرچه بیشتر بتوانند با دیگران ارتباط برقرار کنند، مهربانتر و فهیمتر میشوند و در نتیجه دنیا هم در صلح و هماهنگی بیشتری خواهد بود.
در سال ۲۰۲۱، آن نگاه بهشکل دردناکی سادهلوحانه به نظر میرسد. هیاهوگرانِ آنلاین روز و شب با یکدیگر نزاع میکنند و برخی از آنها در دنیای واقعی مرتکب خشونت میشوند. اینترنت انسانها را به یکدیگر متصل میکند، اما لزوماً همدلی به وجود نمیآورد. اینترنت در بدترین حالت میتواند به دستگاه عظیم تولید بیزاری متقابل شباهت پیدا کند.
فناوری، حداقل تا اندازهای، مسئول دنیایی است که در آن مخالفتهای مسمومکننده همهجا به چشم میخورد، دنیایی که در آن مدام به دیگران توهین میکنیم و از آنها توهین میشنویم، بیش از همیشه حرف میزنیم و کمتر از همیشه گوش میدهیم. پُل گراهام، کارآفرین سیلیکونولی، معتقد است اینترنت محیطی است که طوری طراحی شده است که …
