خیلی از آمریکاییها معتقدند ماری کوندو استحقاق شهرت و موفقیتِ خیرهکنندهاش را ندارد. به چه دلیل یک دخترک ژاپنی باید وارد خانههای آنها شود و یادشان بدهد که چطور تیشرتهایشان را تا کنند یا قابلمههایشان را به چه ترتیبی در کابینت بچینند؟ آمریکا سرزمین مصرف و حرص و رقابت است، و ماری کوندو احتمالاً نقطۀ مقابل اینهاست، زنی که گویی بدون آنکه بخواهد در این مارپیچ افتاده است. تافی آکنر از دنیای پیروان و مخالفان کوندو در آمریکا گزارش میدهد.
نیویورک تایمز — به باور ماری کوندو، باید به شادی اهمیت داد. ماری کوندو کسی است که اسمش به فعل، نام مستعارش به علامت تجاری و زندگیاش به مکتبی فلسفی تبدیل شده است. او در ماه آوریل ۲۰۱۶، درحالیکه لباس سفید عاجی به تن داشت و کفشهای پاشنهبلند نقرهای پا کرده بود، در نشست انجمن ژاپنیهای نیویورک روی سن رفت و به حضار سلامِ ناماسته [۱] کرد و زیر صفحۀ نمایش پاورپوینت ایستاد. تا آن لحظه نزدیک شش میلیون نسخه از کتابش با عنوان مرتبسازی: جادوی زندگیعوضکُن به فروش رفته بود، و ۸۶ هفته بود که در فهرست پرفروشهای نیویورک تایمز قرار داشت و همچنان هم این موقعیت را حفظ میکرد. کوندو میخواست دومین گام منطقی را بردارد: برگزاری یک برنامۀ رسمی برای آموزش روش کونماری و اعطای گواهینامه به پیروانش تا برای دیگران شادی و سبکباری و مسیر روبهتعالیِ زندگیِ عاری از درهمریختگی را به ارمغان بیاورند. هشتگ سادهای که این رویداد را همراهی میکرد #دنیا_را_مرتب_کن [۲] بود.
من و ۹۳ شرکتکنندۀ دیگر هنگام ورود به نشست انجمن ژاپنیها گردنآویزی دریافت میکردیم که مشخصاتمان روی آن درج شده بود: نام، محل سکونت و دو گزینه: یا نشان افتخارآمیز «تکمیل مرتبسازی!» یا نشان ننگین …
