نشنال جئوگرافیک — زنی ۴۱ ساله، اهل کالیفرنیا، که در ادارهای مسئولدفتر است و در پژوهشهای پزشکی تنها با نام «اِی جِی» شناخته میشود، کمابیش تکتک روزهای زندگیاش را از سن ۱۱سالگی به بعد به یاد دارد. اما مردی ۸۵ساله به نام «ای پی»، تکنسین سابق آزمایشگاه و بازنشسته، فقط تازهترین خاطرات خود را به یاد میآورد. شاید تصور کنید که آن زن بهترین حافظهٔ دنیا را دارد و آن مرد بدترین را.
اِی جِی میگوید «خاطراتم مثل فیلم سینمایی در ذهنم جاری میشوند، بیوقفه و افسارگسیخته». او به خاطر دارد که در سوم اوت سال۱۹۸۶، بعدازظهر یکشنبه، ساعت ۱۲ و ۳۴ دقیقه پسر جوانی که دلش را برده بود به او زنگ زد. نیز به خاطر دارد که در ۱۲ دسامبر سال ۱۹۸۸ در سریال کمدی تلویزیونی مورفی براون چه اتفاقی افتاد، و باز هم، به یاد دارد که در ۲۸ مارس سال ۱۹۹۲، در هتل بورلی هیلز، با پدرش ناهار خورده است. رویدادهای جهانی و رفتوآمدهایش به سوپر مارکت، وضعیت آبوهوا، و هیجانات و احساساتش را بهخوبی به یاد دارد. کمابیش، هر روز زندگیاش جلوی چشمانش حیّ و حاضر است و چیزی از یادش نمیرود.
در طول تاریخ، تعداد افرادی که از حافظههای فوقالعاده قوی و استثنایی برخوردار بودهاند بسیار کم است. میگویند کیم پیک، نابغهٔ ۵۶سالهای که الهامبخش فیلم مرد بارانی شد، قریب به ۱۲ هزار جلد کتاب را از بر داشت (او هر صفحه را در ۸ تا ۱۰ ثانیه میخواند). «اِس»، خبرنگار روسی که عصبشناسی روس به نام الکساندر لوریا سه دهه او را مورد مطالعه قرار داد، میتوانست زنجیرهای بسیار طولانی از کلمات، اعداد و بخشهای بیمعنی را -سالها پس از گذشت اولین باری که آنها را شنیده بود- به یاد بیاورد. اما ای جی موردی استثنایی است. حافظهٔ فوقالعادهٔ او به واقعیات و …
