تصویر اسطورهای از مادرْ زنی است که در سوگ فرزندِ ازدسترفتۀ خود نشسته است. مثل تصویر مریم مقدس در مسیحیت که پای صلیب پسرش عزاداری میکند. اما مادران فقط با مرگ نیست که فرزندان خود را از دست میدهند، آنها از همان لحظۀ تولد درگیر اندوهی میشوند که دست سرنوشت برای فرزندانشان رقم خواهد زد. فرزندانی که ممکن است مادر را از یاد ببرند، پرخاشگر یا معتاد شوند، یا ناخواسته در دام فقر و تبعیض بیفتند.
هارپرز — دوازدهم اکتبر ۲۰۱۶، گزارشی در صفحۀ اول سان، روزنامۀ محافظهکار بریتانیایی، منتشر شد که خبر میداد طی سال گذشته نهصد زن که شهروند بریتانیا نبودند، در یکی از بیمارستانهای سرویس سلامت همگانی (ان.اچ.اس) [۱]، وضع حمل کردهاند. و مالیاتدهندگان بودند که باید این صورتحساب چهارمیلیون پوندی را میپرداختند. بیمارستان -بخوانید کشور- «غرق» در مادران خارجی شده بود.
عکسی از بیمبو آیلابولا را روی مقاله چاپ کرده بودند، زنی نیجریهایتبار که پنج سال پیش با هزینۀ دویستهزار پوندی برای ان.اچ.اس و با عمل سزارین پنجقلو به دنیا آورده بود. تصویر آیلابولا که پنج نوزادش را در آغوش گرفته بود بیتردید انتخاب شده بود تا کلیشۀ سیاهان و فقرایی را تقویت کند که غیرمسئولانه و به حد افراط تولیدمثل میکنند. به نظر میرسید مقاله میگوید: «این مادر را بندازید بیرون» (مقاله خیلی جلوی خودش را گرفته بود تا از پیشنهادِ دستگیرکردن این مادر پرهیز کند). ویرانیِ توطئهباری که این زنان خارجی به بار آوردهاند ارزشهای کشور و همچنین منابعش را تهدید میکرد.
مقالۀ سان وقتی منتشر شد که تصویر کودکان بیمادر نیز در صدر اخبار بود. بچههای نابالغی بدون همراه در «جنگل»، اردوگاهی در کالۀ فرانسه، روی پای خودشان ایستاده بودند و …
