تایم — سادهلوحبودن خیلی احساس بدی دارد. به ضربالمثلهای زیادی فکر کنید که دراینباره وجود دارند و معنای همهشان به سادهلوحی برمیگردد: «کلاهت را باد نبرد!»، «پول سادهلوح راحت از دستش درمیآید»، «تا ابله در جهان است، مفلس درنمیماند»، «آدم احمق همهجا پیدا میشود».
پیامْ واضح است: سادهلوح نباشید، ولی سخت است که این نصیحت را آویزۀ گوش خود کنیم؛ ظاهراً اینگونه است که واقعیتْ عرصۀ نبرد شیادان و سادهلوحان است -در خانه، محیط کار، و اخبار. آیا رمزارز برای سادهلوحهاست؟ آیا دورکاری از زیر کار دررفتن است؟ آیا بخشیدن بدهی دانشجویان دلسوزانه و عاقلانه است یا توهین به سادهلوحهایی است که قبلاً بدهیشان را پرداخت کردهاند؟
حوزۀ مطالعاتی من روانشناسی اخلاق است، خصوصاً اخلاقِ مربوط به قراردادها. به همین خاطر، فکرکردن دربارۀ سادهلوحها بخش عادیایی از زندگی حرفهای من است. یکی از مضمونهای ثابت تحقیقات من و سایر تحقیقات آزمایشی در روانشناسی و اقتصاد این است که احساس فریب خوردن، بهلحاظ شناختی و هیجانی، بسیار شدید است. این احساس به قدری آزارنده است که آدمها بسیار تلاش میکنند تا مطمئن شوند چنین چیزی اتفاق نمیافتد.
گاهی عامدانه یا از روی احتیاط سعی میکنیم از قرارگرفتن در چنین موقعیتی اجتناب کنیم: من …
