این نامه نویافته میرزا تقیخان امیرکبیر به پدر خود کربلایی قربان فراهانی، اخیراً در زیرزمین کاخ گلستان، هنگام تخریب زمین جهت نصب لولههای پکیج برای گرمایش از کف، پیدا شده است!
قربانتان گردم! امید دارم حالتان خوب باشد. سیزدهم رجبالمرجب، زادروز مولیالموحدین، یعسوبالدین، امیرالمؤمنین علیعلیهالسلام را که به حکم «انا علی ابوا هذه الامه» چون پدری مهربان برای امت است، خدمت شما شادباش میگویم؛ و اما بعد...
مسموع شد که دلتنگی ما را کردهاید. ما هم دلتنگ شماییم و بالیلوالنهار و بالعشیوالابکار ساعتی نیست که هوای شما را نکنیم. شاید اکنون بهخود ببالید که فرزندی چون من دارید که رشک ولایت عجم است و فارغ از محنت و الم؛ اما چهدانی که قُطّاعُالطریق اقالیم سیاست، حسابی حالواحوالمان را در خمره ترشی کردهاند.
حضرت ابوی! فدویِ بینوا هوس ایام ماضیه و هوای همان روزهای خردسالی در کوچهپسکوچههای هزاوه فراهان را کردهام. خوشوخرم بودم و در تاکستانهای سرسبزش میدویدم …
