کتاب وقتی که عصبانی می شوم
معرفی کتاب وقتی که عصبانی می شوم
کتاب وقتی که عصبانی می شوم اثری از سمیرا گنجویان با تصویرگری حکیمه آقاییزاده برای کودکان است. در این کتاب بچهها با روشهای کنترل خشم آشنا میشوند.
در این کتاب بچهها با عصبانیت آشنا میشوند و آن را به عنوان یک احساس طبیعی میپذیرند. علاوه بر این، با روشهایی آشنا میشوند که به آنها کمک میکند تا بتوانند بر عصبانیتشان غلبه کنند.
کتاب وقتی که عصبانی می شوم را به چه کسانی پیشنهاد میکنیم
خواندن کتاب وقتی که عصبانی می شوم را به کودکان، والدین و مربیان گروه سنی کودک پیشنهاد میکنیم.
بخشی از کتاب وقتی که عصبانی می شوم
این قیافه منه وقت یکه عصبانی میشم
صورتم جمع میشه و دستهام رو مشت میکنم
احساس میکنم که سرم داغ شده و تبدیل به یک بخاری روشن شده
دلم میخواد که سر عروسکم داد بزنم و شوتش کنم
یا اینکه پاهایم را محکم بکوبم به زمین
همه آدمها عصبانی شدن را تجربه می کنند. عصبانی شدن طبیعی است
مثلاً وقتهایی که دوستم در مهدکودک بدون اجازه به خوراکیهایم دست میزند.
یا اینکه بزرگترها من را برای کاری که انجام ندادهام سرزنش میکنند
یا وقتهایی که خواهر کوچکم برج آجری من را خراب می کند
بعضی کارها در هنگام عصبانیت میتواند حال ما را بهتر کند...
حجم
۲٫۴ مگابایت
سال انتشار
۱۳۹۹
تعداد صفحهها
۲۱ صفحه
حجم
۲٫۴ مگابایت
سال انتشار
۱۳۹۹
تعداد صفحهها
۲۱ صفحه
نظرات کاربران
این کتاب کوتاه بود ولی در مورد عصبانیت چیز های خوبی گفت مخصوصن صفحه ی بیست و بیست ویک که درباره ی کار هایی که باید انجام بدیم در عصبانیتمون به نظر من این کتاب عالی است ممنون از نویسنده ی
متاسفانه کپی برداری ناقصی از کتاب گریس مورونی با همین عنوان هست . کاش به حق کپی اهمیت بیشتری داده میشد. کتاب اصلی که هم تصاویر بهتر و هم ترجمه و متن بهتری دارد در طاقچه موجود هست
موضوع خوب بود اما کوتاه بود جای کار بیشتری داشت. هرچند که راه حل محور بود.
موضوع خوبی داشت ولی واقعا کوتاه بود و وقتی رسید به آخرش حس کردیم نیمه تمومه 😐 هم من،هم برادر ۷ساله ام!
سلام کتاب خیلی بی مفهومی بود
درمورد کاهش عصبانیت چند نکته رو که همیشه شنیدیم بدون هیچ خلاقیتی بیان کرده است.
اصلا خوب نبود عکس هاش افتضاح بودن زشت زشت زشت من سیصد بار روی ص۲۱ مونده بودم و نمیدونستم صفحه آخره واسه خودم ورق میزدم ولی نمیرفت جلو آخرشم فهمیدم تموم شده 😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐😐