کتاب بهائیان نظامی در حکومت پهلوی دوم

کتاب بهائیان نظامی در حکومت پهلوی دوم نوشته شاداب عسگری است.  یکی از مباحث مهم تاریخی حکومت پهلوی دوم، حضور فعال و تأثیرگذار بهائیان در ارتش شاهنشاهی است که از بدو تشکیل این حکومت تا آخرین روزهای حیات آن با قوت ادامه داشت.

درباره کتاب بهائیان نظامی در حکومت پهلوی دوم

رشد و ارتقاء حداقل ۴۵ نفر از بهائیان نظامی به درجات بالای نظامی و قرار گرفتن در سلک «تیمساران شاهنشاهی» موضوعی نیست که بتوان به سادگی از کنار آن عبور نمود. به خصوص آنکه، حضور این عده در رأس هرم ارتش، با توجه به درجه و شغل آن‌ها و خصوصاً دیدگاه آن‌ها نسبت به کشور، به طور حتم منشأ تأثیرات غیرقابل انکاری در امنیت ملی ایران بود. در این اثر به موضوعاتی همچون اشتغال بهائیان در حکومت پهلوی دوم، عملکرد بهائیان نظامی در حکومت پهلوی، جایگاه «نظامی‌گری» در فرقه‌ی بهائیت، آشنائی با تعدادی از بهائیان نظامی و حضور آن‌ها با هدف نفوذ پرداخته شده است.

خواندن کتاب بهائیان نظامی در حکومت پهلوی دوم را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان تاریخ معاصر پیشنهاد می‌کنیم

بخشی از کتاب بهائیان نظامی در حکومت پهلوی دوم

وضعیت اقتصادی کشور بحرانی بود و قحطی و رکود بازار همه جا را فراگرفته بود. از طرفی بیماری‌های واگیردار مانند وبا، طاعون و جنگ‌های داخلی و خارجی، هزاران نفر را از بین برده بود. این آفات، هم از شمار مردم می‌کاست و هم بنیه و روحیهٔ بازماندگان را تضعیف می‌نمود، در نتیجه به اقتصاد کشور لطمه زیادی وارد شده بود. در چنین شرایط اقتصادی و با توجه به آسیب‌های فراوانی که به روحیهٔ مردم به‌دلیل شکست در جنگ‌ها وارد شده بود، احتمال گرایش مردم به روزنهٔ امیدی که منجی عالم بشریت باشد و جهان را پر از عدل و داد کرده و ریشهٔ فقر را بخشکاند، افزایش می‌یافت.۱۱ سنگینی فشارهای روزافزون و طاقت‌فرسای اقتصادی بر پیکرِ جامعهٔ عصر قجر، تنش‌های شدید و غیرقابل تحملی در مردم پدید آورد. دستگاه حاکمه در قالب فئودالیسم، مردم را به بند کشیده و برده‌گونه تمام حقوقشان را پایمال می‌کرد. در آن زمان آنچه به حساب نمی‌آمد، مردم بودند و آنچه صرفاً مدنظر و هدف نهایی بود، منافع سران و زمامداران بود که مملکت را ملک شخصی خویش برشمرده و دست به تاراج می‌زدند. هرچه از زمان حکمرانی اهل زور و قدرت می‌گذشت، ایران ضعیف‌تر و بیمارتر و مردم بیچاره‌تر و فقیرتر و ناتوان در انتظار راه چاره به هر دری و هر جایی می‌زدند. نابودی و حراج مملکت به بهای فقر و فلاکت ملت تنگناهای شدید اجتماعی را به اوج رسانید. غفلت دولتمردان نسبت به تمام امور و بی‌بند و باری کاخ‌نشینان دیگر جایی برای تحمل و تداوم روند چپاول باقی نگذاشت. مردم ایران از ظلم و بی‌عدالتی‌ها جداً به ستوه آمده بودند.

علاوه بر ظلم و بی‌کفایتی پادشاهان قاجار در ادارهٔ امور کشور، نفوذ بی‌چون و چرای بیگانگان در ایران و فرمانبری محض قاجار در برابر سلطهٔ انگلیس و روسیه و بازگذاشتن دست بیگانگان در امور داخلی ایران، روحیهٔ عمومی مردم ایران را به‌شدت تحت تأثیر قرار داده و شکاف عمیقی بین دولت و ملت به وجود آورده بود.