کتاب پسری که آنجا نبود

کتاب پسری که آنجا نبود، داستانی تخیلی و خواندنی از هانس ویلهلم برای کودکان است. پسری که آنجا نبود، داستان پسر کوچولوی مرموزی است که که انگار فقط سارا می‌تواند او را ببیند. 

این داستان تخیلی و زیبا را با ترجمه‌ی حمیده فضلی برای خود و کودکتان بخوانید و لذت ببرید.

درباره‌ی کتاب پسری که آنجا نبود

هانس ویلهلم داستان پسری که آنجا نبود را در قالب یک ماجرای تخیلی زیبا نوشته است. کتاب پسری که آنجا نبود داستان سارا و یک دوست تخیلی‌اش را نوشته است. سارا در دهکده‌ای زندگی می‌کند که هیچ بچه‌ای هم سن و سالش آنجا نیست. در مدرسه‌ای که رفته است هم نتوانسته است با کسی دوست شود. سارا خیلی دلش می‌خواهد یک دوست صمیمی داشته باشد و حالا که کریسمس رسیده است. خیلی خیلی احساس تنهایی می‌کند. 

یک روز که سارا و عروسک‌هایش مشغول بازی کردن باهم هستند، تصمیم می‌گیرند به ساحل بروند و آنجا بازی کنند. سارا که هنوز هم از نداشتن دوست صمیمی ناراحت است، شروع می‌کند روی شن‌های ساحل نقاشی کشیدن. اما ناگهان حس عجیبی به او دست داد. سارا حس می‌کرد کسی دارد او را نگاه می‌کند...

کتاب پسری که آنجا نبود را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم 

پسری که آنجا نبود برای تمام بچه‌هایی که به داستان‌های تخیلی علاقه‌مند هستند، داستانی بسیار جذاب دارد. 

درباره‌ی هانس ویلهلم

هانس ویلهلم نویسنده و تصویرگر‌ آمریکایی آلمانی کتاب‌های کودکان است. هانس ویلهلم در ۲۱ سپتامبر ۱۹۴۵ در آلمان به دنیا آمد. ویلهلم بیش از دویست اثر برای کودکان آفریده است و جوایز بسیاری را هم از آن خود کرده است. پسری که آنجا نبود، همیشه دوستت خواهم داشت و سری کتاب‌های «والدو» از کارهای جاودان هانس ویلهلم است. او که حالا ۷۴ سال دارد، برای دوازده سال در آفریقای جنوبی زندگی کرد و سال‌هایی را هم در اسپانیا، بالی و انگلستان گذراند. او همچنین مجری یک برنامه ویدیویی زندگی مشروح بود که در آن برخی پدیده‌های روحانی را با از منظر نگاه خودش توضیح می‌داد.  

بخشی از کتاب پسری که آنجا نبود

پانچ گفت: «می خوام برم بیرون. می خوام برم ساحل.»

پولی گفت: «هوا خیلی سرد و طوفانیه.»

پانچ گفت: «بی معنیه! باد باحاله. بزن بریم.»

سارا همیشه طرف پانچ را می‎گرفت، پس عروسک‌ها را بغل کرد و بیرون رفت.

همانطور که سارا به سمت ساحل می رفت، مرغ های دریایی بالای سرش جیغ می‌زدند. سارا معمولاً بازی روی صخره‌ها را دوست داشت. اما امروز نمی‌خواست بازی کند. او نشست و کتش را دور خودش پیچید.

ساحل ساکت و خلوت، باعث می شد سارا بیشتر از پیش احساس تنهایی کند.

سارا پانچ و پولی را برداشت به این امید که او را شاد کنند، اما حالا آن ها با صورت‌های چوبی بی‌روحشان، فقط به او نگاه می‌کردند.

او گفت: «اسباب بازی های احمق!» و آن‌ها را روی زمین پرت کرد.

با تکه‌ای چوب مشغول کشیدن تصویری روی شن‌ها شد. اول تصویری از خودش کشید، بعد با دقت زیاد درست کنار آن، تصویر دیگری کشید.

ناگهان به شکل عجیبی احساس ترس کرد ، انگار که کسی داشت نگاهش می‌کرد...