کتاب سفرهای غریبانه؛ دفتر اول

بی‌تردید واژه جنگ در سرنوشت بشریت تعیین کننده ترین واژه بوده و شاید بتوان گفت که جنگ‌ها به‌واسطه‌ضرباهنگ غافلگیرانه و حادثه‌ساز خود ذهن حساس نگارندگان را ترغیب به نوشتن آثار جنگ بر زندگی بنی آدم ساخته اند، شاید اگر جنگی در کار نبود انگیزه ای نیز برای شرح زندگی کم حادثه (اگر نگوییم بی حادثه) بشر ایجاد نمی شد و شاید بتوان زندگی بی ستیز را به زورقی بی سرنشین در برکه ای بی تحرک تشبیه نمود که با وجود امنیت و آسایش ظاهری در بیننده رغبتی برای توصیف خود ایجاد نمی کند.

«سفرهای غریبانه» شرح زندگی و احوال شهید شیرویه امام دوست به قلم محمد موذنی طرقی است:

۳۱۰ روز است که مامان عزیزم را ندیده‌ام و از سه ماه قبل تابه‌حال که اینجا بوده‌ام، غیر از پر کردن برگه‌های بازجویی کار نوشتنی نکرده‌ام. چند باری سعی کردم روی دیوارهای سیمانی سلول برای مطالبی که به خاطرم می‌رسد، علائمی به رسم یادبود حک کنم ولی با وسایلی که در دسترس دارم، ممکن نشد و امروز که ابتدایی‌ترین خواسته‌ام اجابت شده یعنی قلم و کاغذ در اختیارم قرار گرفته است که برای خودم بنویسم (و نه برعلیه دوستان مجاهدم!)، نه تنها به خودم زحمت تشکر نمی‌دهم، که مغرورانه و طلبکارانه از پشت دریچه به روشن‌ترین قسمت سلول می‌خزم تا شروع کنم به نوشتن مطالبی که در این سه ماه در ذهنم تلنبار شده‌اند، غافل از اینکه وقایع در این مدت چنان فشرده و سهمگین و کوبنده بوده‌اند که طرح‌ها و سوژه‌های نوشتنی را از مخیله‌ام فراری می‌دهند. آن همه کلمات آشنا و کنار هم پیچیده شده در ذهنم، اکنون با من غریبی می‌کنند و ...