کتاب ماهنامه همشهری داستان ـ شماره ۹۶ـ بهمن ۹۷

همشهری داستان، از سری مجلات گروه همشهری است؛ ماهنامه‌ای در حوزهٔ ادبیات داستانی که شامل داستان‌های نویسنده‌های ایرانی، ترجمهٔ داستان‌های نویسنده‌های خارجی، مصاحبه با نویسنده‌های ایرانی و خارجی و برندگان جوایز مختلف و... است. اولین نسخهٔ آن در تیرماه ۱۳۸۹ با عنوان ویژه‌نامهٔ داستانِ خردنامهٔ همشهری منتشر شد و در اردیبهشت ۹۰، با دریافت مجوز مستقل، با عنوان «داستان» روی کیوسک‌ها قرار گرفت. این شماره همشهری داستان بیشتر حال و هوای انقلاب و بهمن ۵۷ را دارد. روایت‌ها و داستان‌هایی که برای این شماره انتخاب شده‌اند هرکدام به گونه‌ای با انقلاب یا رویدادهای متاثر از آن در چند دهه گذشته ارتباط دارند. در بخش روایت زندگی، روایتی درباره جنگ و خرمشهر از مهرداد احمدی شیخانی می‌خوانید. روایت دوم این بخش از بهنام ناصح و درباره حواشی بیستمین جشنواره موسیقی فجر است. در بخش داستان، از نویسندگانی همچون محمدعلی علومی، صمد طاهری، راضیه تجار، سروش مظفر مقدم و سه داستان خارجی می‌خوانید. روایت‌های مستند این ماه را درباره دو مکان و یک رویداد به ترتیب شایان ربیعی، هادی مسعودی و محبوبه عزیزی نوشته‌اند. موضوع روایات هم مرتبط با سال‌های پیش از انقلاب و انقلاب است. شبنم راعی در بخش درباره داستان از بودن یا نبودن قهرمان در داستان صحبت می‌کند و آیدا شمس قریشی هم درباره نگرش دوره مدرن و پست مدرن به قهرمان داستان نوشته است. بخش با خوانندگان ماهنامه نیز مانند شماره‌های قبل پیشنهادات خوانندگان و داستان‌هایی از نوقلمان دارد. سرآغاز روایت زندگی خداحافظ، سلام: مهرداد احمدی شیخانی الو... روابط عمومی مرکز موسیقی؟: بهنام ناصح داستان کائوس: محمدعلی علومی برگ هیچ درختی: صمد طاهری پنج پهلوی: راضیه تجّار خواب ساکت سیمرغان: سروش مظفر مقدم داینواسپایدر: مریم جهانی مسکوویچ: ربابه سلیمانی در آغاز کلمه بود: پیتر بیکسل / علی عبداللهی فقط کف؛ همین و بس: هرناندو ته‌لز / ویدا اسلامیه ساعت: الی ویزل / زینب کاظم خواه باغ وحش حیوانات کاغذی: کن لیو / گلنوش امامی روایت مستند بغض معاصر: شایان ربیعی آن ساختمان نیمه‌کاره سر نبش: هادی مسعودی سیاه‌چال مستر: محبوبه عزیزی درباره داستان بودن یا نبودن قهرمان: شبنم راعی چگونه به بی‌قهرمانی رسیده‌ایم: لیدا شمس قریشی مرده بودن: جیم کریس/ سمیه ناطقی با خوانندگان پیشنهاد اتوبوس: مریم امیری خاطره فراموشی: حدیث خیرآبادی