کتاب مونوگرافی رودبار، منجیل و لوشان

«مونوگرافی رودبار، منجیل و لوشان» کتابی نوشته حمید موسوی (-۱۳۴۱) است که به معرفی ویژگی‌های طبیعی و انسانی مناطق یادشده پرداخته‌است. در این کتاب خواننده با خصوصیات جغرافیایی، اقتصادی و تمدنی منطقه رودبار ، منجیل و لوشان آشنا خواهدشد. بخشی از کتاب: شهر منجیل به دلیل موقعیت ویژه خود دارای آب و هوایی معتدل و کمی خشک می‌باشد. خشکی محیط به گونه‌ای است که (خوچوکو) در تاریخ گیلان، در جایی از کتابش که از مناظر گیلان بحث می‌کند، می نویسد: «گیلانی‌ها معتقدند که در این گذرگاه، زندگی به مرگ ختم می‌شود؛ اگر کسی در رأس یکی از کوه‌های آن بایستد، قسمتی از ریشش که این طرف کوه است با عطر گل‌ها خوش بو می‌شود و حال آن که قسمت دیگر ریشش به سبب خشکی آن طرف کوه پر از گرد و غبار می‌گردد.» میزان رطوبت نسبی منجیل، حداکثر ۵۷/۷ درصد و حداقل ۱۲/۹ درصد، برآورد گردیده‌است. در مورد بارندگی می توان اثر اقلیمی دریای خزر را تا اولین خط الرأس کوه‌های مشرف بر دریا محدود دانست، چرا که پس از آن هر چه به سوی منجیل پیش می‌رویم، از تأثیر باران‌زایی و رطوبت هوا بتدریج کاسته می‌شود. این وضع را در پوشش گیاهی بخوبی می‌توان دید. در محل سد سفیدرود و دو دره شرقی و غربی شاهرود و قزل اوزون، با منطقه‌ای خشک و کم‌باران مواجه می‌شویم که مقدار متوسط باران سالانه آن به حدود ۳۳۵ میلیمتر می‌رسد و این درحالی است که مقدار باران سالانه در بیشتر نواحی گیلان در حدود یک متر در سال است.