کتاب سرکمری

کتاب سرکمری نوشته‌ی علیرضا اله‌یاری (آواره) اثری است که توسط انتشارات نسل روشن منتشر شده است. این کتاب در دسته‌ی قطعه‌های ادبی قرار می‌گیرد و با نگاهی عمیق به زندگی، رنج، عشق به زادگاه و مبارزه با ظلم، روایت‌هایی از تجربه‌های شخصی و اجتماعی نویسنده را در قالب نثر ادبی و خاطره‌نگاری ارائه می‌دهد. سرکمری نه‌تنها به شرح سرگذشت نویسنده و خانواده‌اش می‌پردازد، بلکه تصویری از یک روستا، فرهنگ و مردمانش را نیز ترسیم می‌کند. نویسنده با زبانی صمیمی و گاه شاعرانه، از دل سلول زندان و در آستانه‌ی مرگ، به گفت‌وگو با زادگاهش می‌نشیند و از فرازونشیب‌های زندگی، عشق، وفاداری و مقاومت سخن می‌گوید. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب سرکمری

سرکمری اثری است که در بستر خاطرات و قطعه‌های ادبی، زندگی و اندیشه‌های علیرضا اله‌یاری (آواره) را بازتاب می‌دهد. کتاب در فضایی میان خاطره، اعتراف و گفت‌وگو با زادگاه، شکل گرفته است. نویسنده در شرایط دشوار زندان و با حکم اعدام قطعی، به نگارش این اثر پرداخته و آن را به نوعی وصیت‌نامه‌ی معنوی و فرهنگی بدل ساخته است. ساختار کتاب مبتنی بر قطعه‌هایی است که هرکدام با زبانی صمیمی و گاه تلخ، به موضوعاتی چون عشق به سرزمین، مبارزه با ظلم، وفاداری به ریشه‌ها، و نقد جامعه‌ی معاصر می‌پردازد. روایت‌ها از کودکی نویسنده در روستای سرکمری آغاز می‌شود و تا سال‌های اسارت و مبارزه ادامه می‌یابد. در کنار روایت شخصی، کتاب به مسائل اجتماعی، اخلاقی و فرهنگی نیز توجه دارد و با مثال‌هایی از زندگی روستایی، ارزش‌های سنتی و دغدغه‌های روزمره را به تصویر می‌کشد. سرکمری اثری است که در آن مرز میان خاطره، قطعه‌ی ادبی و نامه به زادگاه محو شده و هر بخش، تکه‌ای از پازل هویت و تجربه‌ی نویسنده را شکل می‌دهد.

خلاصه داستان سرکمری

سرکمری مجموعه‌ای از قطعه‌های ادبی و خاطرات است که نویسنده در دوران زندان و در آستانه‌ی مرگ، خطاب به زادگاهش نوشته است. کتاب با توصیفاتی از روستای سرکمری و مردمانش آغاز می‌شود؛ جایی که کار، تلاش، مقاومت و عشق به خاک، ارزش‌هایی بنیادین به شمار می‌آیند. نویسنده از کودکی و نوجوانی خود، فقر، ظلم اربابان و مبارزه با بی‌عدالتی می‌گوید و خاطراتی از خانواده، عشق به همسر و فرزندان و دلبستگی به سرزمین مادری را روایت می‌کند. در بخش‌هایی از کتاب، نویسنده به شرح وقایع تلخ زندگی‌اش می‌پردازد: از دست دادن همسر و فرزند، مهاجرت اجباری، متهم‌شدن به قتل و سال‌ها زندگی در تبعید و زندان. او با زبانی صریح و گاه شاعرانه، از رنج‌ها و امیدهایش سخن می‌گوید و سرنوشت خود را با سرنوشت روستا و مردمش گره می‌زند. قطعه‌ها گاهی به شکل گفت‌وگو با سرکمری، گاهی به صورت درد دل و گاهی به صورت وصیت و نصیحت به آیندگان نوشته شده‌اند. در لابه‌لای این روایت‌ها، نویسنده به نقد جامعه‌ی معاصر، تغییر ارزش‌ها، مهاجرت روستاییان به شهرها و فراموشی ریشه‌ها می‌پردازد. او از وفاداری به عهد، اهمیت حفظ اصالت و تلاش برای آبادی زادگاه سخن می‌گوید و با مثال‌هایی از زندگی روزمره، تفاوت نسل‌ها و دغدغه‌های مردم را به تصویر می‌کشد. سرکمری در نهایت اثری است درباره‌ی پایداری، عشق به وطن، و معنای زندگی در مواجهه با رنج و مرگ.

چرا باید کتاب سرکمری را بخوانیم؟

سرکمری اثری است که تجربه‌ی زیسته‌ی یک انسان رنج‌کشیده را با زبانی صمیمی و بی‌پیرایه روایت می‌کند. این کتاب نه‌تنها تصویری از زندگی روستایی و مبارزه با ظلم را ارائه می‌دهد، بلکه به دغدغه‌هایی چون وفاداری به ریشه‌ها، اهمیت خانواده، و ارزش‌های انسانی می‌پردازد. خواندن این اثر فرصتی است برای آشنایی با فرهنگ و تاریخ یک روستا، لمس احساسات انسانی در شرایط دشوار، و تأمل درباره‌ی معنای زندگی، مرگ و مقاومت. سرکمری همچنین نمونه‌ای از ادبیات زندان و وصیت‌نامه‌های معنوی است که می‌تواند برای علاقه‌مندان به خاطره‌نویسی و ادبیات اجتماعی الهام‌بخش باشد.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

خواندن این کتاب به علاقه‌مندان به خاطره‌نویسی، ادبیات اجتماعی، تاریخ شفاهی و کسانی که دغدغه‌ی هویت، ریشه‌ها و مقاومت در برابر ناملایمات دارند پیشنهاد می‌شود. همچنین برای کسانی که به روایت‌های زندگی روستایی و تجربه‌های زیسته‌ی نسل‌های گذشته علاقه‌مندند، مناسب است.

بخشی از کتاب سرکمری

«سرکمری. از درون این سلول تنگ و غم‌افزا دورانه سلامت می‌دهم و درودت می‌فرستم. سلامی به گرمی آفتاب تیر و مردادت و به پاکی و طراوت نسیم صبحگاهان و زلالی و شفافی چشمه‌سارانت سلامی که از اعماق روح و جانم برمی‌خیزد و از عشق پاکم حکایت می‌کند. امید اينکه این سلام خاص و خالصانه را از این فرزند در بند خود پذیرا و پاسخگو باشی. سرکمری. مدتی بود که صدایی مرموز و ناآشنا هردم بانگ برمی‌آورد و مرا به عالم مردگان فرا می‌خواند. سرانجام چندی پیش چون هیولایی ازدل تاریکی چهره نمود و در قالب حکم اعدام به من ابلاغ گردید. اما با این همه نه حکم اعدام و نه سختی زندان ونه ده سال دوری از تو هیچکدام نتوانسته‌اند فرزند تو را برای يك لحظه از یاد تو غافل و فارغ نمایند. سرکمری، به محض اینکه با تو وارد صحبت می‌شوم، به یادم می‌آید آن هنگام را که شامگاهان خسته از مزرعه به خانه بازمی‌گشتم و شیرینم با لبی خندان و چشمانی پر از مهر به استقبالم می‌آمد. سلامم می‌داد و با آب و صابون نخست پاها و سرم را می‌شست و آنگاه با سوزن خار از دست و پایم بیرون می‌کشید و به باد شیرین و شیرین رورگارم از هر دیده نهری از اشك به صحرایی صورتم روان می‌گردد و کشتزار ریشم را آبیاری می‌نماید."