کتاب سی شعر؛ عطار

کتاب الکترونیکی «سی شعر؛ عطار» با تألیف و گردآوری حمیدرضا توکلی و ویراستاری زینب زنهاری، مجموعه‌ای از اشعار و روایت‌هایی دربارهٔ زندگی و آثار «عطار نیشابوری» است که نشر شهر قلم آن را منتشر کرده است. این کتاب با نگاهی پژوهشی و روایی، به معرفی جایگاه عطار در ادبیات عرفانی فارسی و تأثیر او بر جریان‌های فکری و ادبی پس از خود می‌پردازد. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب سی شعر؛ عطار

«سی شعر؛ عطار» اثری در قالب ناداستان و پژوهش ادبی است که به زندگی، آثار و جایگاه «عطار نیشابوری» در ادبیات فارسی می‌پردازد. این کتاب با رویکردی تحلیلی و روایی، مخاطب را با فضای تاریخی و فرهنگی نیشابور، زادگاه عطار، و تحولات اجتماعی و معنوی آن دوران آشنا می‌کند. ساختار کتاب به گونه‌ای است که ابتدا به افسانه‌ها و روایت‌های پیرامون زندگی عطار می‌پردازد و سپس به بررسی آثار مهم او مانند «منطق‌الطیر»، «الهی‌نامه»، «مصیبت‌نامه» و «تذکره‌الاولیا» وارد می‌شود. در بخش‌هایی از کتاب، به تأثیر عطار بر شاعران و عارفان پس از خود، از جمله مولانا و حافظ، اشاره شده است. همچنین، کتاب به بررسی ویژگی‌های زبانی و سبکی اشعار عطار و جایگاه او در جریان عرفان ایرانی می‌پردازد. روایت‌های کتاب با نقل حکایت‌ها و نمونه‌هایی از اشعار و نثر عطار همراه است و تلاش شده تا مخاطب با دنیای پررمزوراز و چندلایهٔ این شاعر و عارف بزرگ ایرانی آشنا شود. این اثر نه‌تنها به معرفی آثار عطار می‌پردازد، بلکه به تأثیر او بر ادبیات و فرهنگ ایران و حتی جهان نیز توجه دارد.

خلاصه کتاب سی شعر؛ عطار

در «سی شعر؛ عطار» محور اصلی کتاب، معرفی و تحلیل زندگی و آثار «عطار نیشابوری» است. نویسنده با مرور روایت‌های تاریخی و افسانه‌ای، تصویری از زندگی عطار ارائه می‌دهد که در آن، مرز میان واقعیت و افسانه باریک است. کتاب به شرح فضای فرهنگی و اجتماعی نیشابور در قرن ششم هجری می‌پردازد و نشان می‌دهد چگونه این شهر، با وجود فرازونشیب‌های تاریخی، بستری برای رشد اندیشه‌های عرفانی و ادبی بوده است. در ادامه، کتاب به معرفی مهم‌ترین آثار عطار می‌پردازد. «منطق‌الطیر» به‌عنوان شاهکار او، داستان سفر پرندگان به سوی سیمرغ را روایت می‌کند که نمادی از سلوک عرفانی و جست‌وجوی حقیقت است. در این اثر، هدهد به‌عنوان راهنما، پرندگان را از هفت وادی عبور می‌دهد و هر وادی، مرحله‌ای از سلوک معنوی را نشان می‌دهد. در پایان، پرندگان درمی‌یابند که سیمرغ، خود آن‌ها هستند و حقیقت در درونشان نهفته است. کتاب همچنین به دیگر منظومه‌های عطار مانند «الهی‌نامه»، «مصیبت‌نامه» و «اسرارنامه» می‌پردازد و ساختار داستانی و تمثیلی آن‌ها را شرح می‌دهد. در این آثار، سفر بیرونی به‌عنوان نمادی از سفر درونی و جست‌وجوی حقیقت مطرح می‌شود. «تذکره‌الاولیا» نیز به‌عنوان مهم‌ترین اثر نثر عرفانی فارسی، مجموعه‌ای از حکایت‌های عارفان را گردآوری کرده است. در بخش‌هایی از کتاب، به تأثیر عطار بر شاعران و نویسندگان ایرانی و غیرایرانی اشاره شده و نمونه‌هایی از بازتاب آثار او در ادبیات جهان آورده شده است. پیام اصلی کتاب، اهمیت جست‌وجو، طلب و سفر درونی در اندیشهٔ عرفانی عطار است.

چرا باید کتاب سی شعر؛ عطار را بخوانیم؟

این کتاب فرصتی برای آشنایی با یکی از چهره‌های تأثیرگذار ادبیات و عرفان ایرانی فراهم می‌کند. «سی شعر؛ عطار» با گردآوری روایت‌ها، اشعار و تحلیل‌هایی دربارهٔ زندگی و آثار عطار، به مخاطب امکان می‌دهد تا با لایه‌های مختلف اندیشه و زبان این شاعر بزرگ آشنا شود. مطالعهٔ این اثر، دریچه‌ای به فهم بهتر جریان عرفان ایرانی و پیوند آن با ادبیات و فرهنگ معاصر می‌گشاید. همچنین، کتاب با نقل حکایت‌ها و نمونه‌هایی از اشعار عطار، مخاطب را به تأمل دربارهٔ مفاهیمی چون طلب، عشق، حیرت و سفر درونی دعوت می‌کند.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

مطالعهٔ این کتاب برای علاقه‌مندان به ادبیات فارسی، پژوهشگران حوزهٔ عرفان و تاریخ فرهنگ ایران، دانشجویان رشته‌های ادبیات و الهیات و کسانی که به دنبال شناخت عمیق‌تر از میراث فکری و معنوی ایران هستند، مناسب است. همچنین، برای کسانی که دغدغهٔ فهم مفاهیم عرفانی و سلوک معنوی دارند، این کتاب می‌تواند راهگشا باشد.

بخشی از کتاب سی شعر؛ عطار

«مجمعی کردند مرغان جهان آنچه بودند آشکارا و نهان جمله گفتند این زمان در روزگار نیست خالی هیچ شهر از شهریار چون بود کاقلیم ما بی‌شاه نیست؟ بیش از این بی‌شاه بودن راه نیست یکدگر را شاید ار یاری کنیم پادشاهی را طلب‌کاری کنیم پس همه با جایگاهی آمدند سربه‌سر جویای شاهی آمدند در صحنه‌ی بعدی، انگار دوربین از نمای بسیار بی‌کران پرندگان جهان، ناگهان می‌رود سراغ یک پرنده، همان شانه‌به‌سری که بخش خطاب‌ها هم با خطاب به او آغاز شده بود. او در بیت نخست آشفته‌دل، پرانتظار و بی‌قرار توصیف می‌شود. هر سه صفت بر شور و شوق و طلب تکیه دارند. هدهد، که راه و مقصد را می‌شناسد، از مرغان دیگر مشتاق‌تر و جوینده‌تر است؛ درست به همین دلیل در ادامه‌ی داستان، رهبر مرغان می‌شود. او می‌گوید کسی با من کاری ندارد و من با کسی کاری ندارم.»