کتاب زندگی؛ سوگ و فراق

کتاب الکترونیکی «زندگی؛ سوگ و فراق» نوشتهٔ نرگس رجبی تهرانی اثری است که نشر سنجاق آن را منتشر کرده است. این کتاب روایتی شخصی و صمیمی از تجربهٔ سوگ، جدایی و مواجهه با فقدان عزیزان در بستر یک خانواده ایرانی است. نویسنده با نگاهی روانشناسانه و روایی، مراحل مختلف سوگ و تأثیر آن بر روابط خانوادگی را به تصویر کشیده است. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب زندگی؛ سوگ و فراق

«زندگی؛ سوگ و فراق» اثری در قالب ناداستان و خاطره‌نویسی است که با محوریت تجربهٔ زیستهٔ نویسنده، به موضوع فقدان، سوگواری و جدایی در خانواده می‌پردازد. کتاب با زبانی روایی و از زاویه دید اول شخص، فرازونشیب‌های عاطفی و روانی پس از مرگ پدر و سپس مادر را روایت می‌کند و در دل این روایت، به روابط پیچیدهٔ خواهران، نقش والدین، سوءتفاهم‌ها و ریشه‌های اختلافات خانوادگی نیز پرداخته است. ساختار کتاب مبتنی بر فصل‌هایی کوتاه و اپیزودیک است که هرکدام بخشی از خاطرات، احساسات و تأملات نویسنده را بازگو می‌کند. این اثر نه‌تنها به سوگ و فراق، بلکه به معنای زندگی، خاطرات کودکی، نقش والدین و اهمیت گفت‌وگو و درک متقابل در خانواده می‌پردازد. نویسنده با بازگشت‌های مکرر به گذشته و مرور خاطرات، تلاش می‌کند معنای فقدان و راه‌های کنارآمدن با آن را برای خود و مخاطب روشن کند.

خلاصه داستان زندگی؛ سوگ و فراق

کتاب «زندگی؛ سوگ و فراق» با روایت فقدان پدر آغاز می‌شود؛ جایی که راوی، سمیرا، با شوک و ناباوری خبر مرگ پدر را دریافت می‌کند و درگیر احساسات متناقض، اندوه و حسرت می‌شود. داستان در بستر یک خانوادهٔ ایرانی شکل می‌گیرد و به تدریج، لایه‌های عمیق‌تری از روابط خانوادگی، سوءتفاهم‌ها و اختلافات میان خواهران، به‌ویژه میان سمیرا و سمیه، آشکار می‌شود. در ادامه، نویسنده مراحل مختلف سوگ را از انکار و خشم تا افسردگی و پذیرش، با جزئیات احساسی و خاطرات روزمره روایت می‌کند. مرگ پدر نه‌تنها خلأ بزرگی در زندگی راوی ایجاد می‌کند، بلکه روابط خانوادگی را نیز دستخوش تغییر می‌سازد. اختلافات بر سر ارث، وصیت‌نامه و رفتارهای گذشته، باعث بروز تنش‌های تازه‌ای میان اعضای خانواده می‌شود و راوی در این میان، بار سنگین دلتنگی و مسئولیت را بر دوش می‌کشد. با گذشت زمان، مادر نیز از دنیا می‌رود و راوی بار دیگر با سوگ و فراق روبه‌رو می‌شود. خاطرات کودکی، دفتر خاطرات مادر، و رؤیاهای شبانه، بهانه‌ای برای بازگشت به گذشته و مرور لحظات خوش و تلخ زندگی می‌شوند. نویسنده در خلال روایت، به نقش سوءتفاهم‌ها، ناتوانی در گفت‌وگو و اهمیت درک متقابل در خانواده اشاره می‌کند و در نهایت، با پذیرش فقدان و آشتی با خاطرات، به آرامشی نسبی دست می‌یابد. کتاب با تأملاتی دربارهٔ معنای زندگی، گذر زمان و ارزش روابط خانوادگی به پایان می‌رسد.

چرا باید کتاب زندگی؛ سوگ و فراق را بخوانیم؟

این کتاب با روایتی صادقانه و بی‌پرده، تجربهٔ سوگ و فراق را از زاویه‌ای نزدیک و ملموس به تصویر کشیده است. خواندن آن فرصتی است برای همدلی با تجربه‌های مشترک انسانی، شناخت مراحل سوگواری و تأمل دربارهٔ روابط خانوادگی و نقش سوءتفاهم‌ها در شکل‌گیری فاصله‌ها. «زندگی؛ سوگ و فراق» می‌تواند به مخاطبانی که با فقدان عزیزان روبه‌رو شده‌اند یا دغدغهٔ روابط خانوادگی دارند، کمک کند تا احساسات خود را بهتر بشناسند و راهی برای کنارآمدن با غم و بازگشت به زندگی بیابند.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای کسانی مناسب است که با سوگ، جدایی یا اختلافات خانوادگی دست‌وپنجه نرم می‌کنند یا به دنبال درک عمیق‌تری از روابط خانوادگی و تأثیر فقدان بر زندگی هستند. همچنین برای علاقه‌مندان به خاطره‌نویسی و روایت‌های شخصی دربارهٔ زندگی و مرگ، اثری خواندنی به‌شمار می‌آید.

بخشی از کتاب زندگی؛ سوگ و فراق

«دلم برای مامان سوخت که این دوتا بی وجدان اینقدر ارزش براش قایل نیستن که او رو بزرگترشون بدونن. گفتم: نخیر. بزرگترش مامانه و اونجا نشسته. مامان در سکوت خودش غرق بود. افسوس..... درو باز کردن و رفتن! قبل از رفتن هماهنگ کرده بودن که برای دفن بیان بهشت زهرا سمیه توی ماشین پیش بچه های من و خودش بمونه تا مراسم رو آبرو مندانه انجام بدیم و برگردیم. اما موعدش که رسید، نیامد. ظرفها رو جمع کردم و ریخت و پاش بچه ها رو مرتب کردم. از شدت داد و بیداد سمیه و شوهرش هم مجدد بهم شوک وارد شد. به محسن که اونموقع بیرون بود زنگ زدم که خودشو برسونه. تا برسه سمیه رفته بود. به شوهرش زنگ زد که ببینه چرا اینکارو کردن و اونم با زبون بازی شروع کرد به عذر خواهی و لاپوشانی که چیزی نبود و اشتباه کردیم و تموم شد. همسر منم دیگه حرفی نزد. چون فکر نمیکردم یا نمیخواستم قبول کنم که بابا مرده برای خودم لباس مشکی برنداشته بودم. مجبور شدم بچه ها رو بذارم پیش مامان و با همسرم برگردیم تا لباس مناسب بیارم.»