کتاب اولین کتاب سیاره های من

اولین کتاب سیاره‌های من (همه‌چیز درباره‌ی منظومه‌ی شمسی برای کودکان) اثری از بروس بتز با ترجمه‌ی مهسا پورحقانی است که نشر دکسا آن را به‌صورت الکترونیکی منتشر کرده است. این کتاب با زبانی ساده و تصویری، مفاهیم پایه‌ای نجوم و منظومه‌ی شمسی را برای کودکان توضیح داده و آن‌ها را با سیاره‌ها، قمرها، ستاره‌ها و دیگر اجرام آسمانی آشنا می‌کند. نویسنده تلاش کرده است تا با مثال‌های ملموس و مقایسه‌های قابل فهم، دنیای پیچیده‌ی فضا را به دنیای کودکان نزدیک کند. ساختار کتاب به گونه‌ای است که هر بخش به معرفی یکی از سیاره‌ها یا اجزای منظومه‌ی شمسی می‌پردازد و اطلاعاتی درباره‌ی ویژگی‌ها، اندازه، فاصله و شرایط هرکدام ارائه می‌دهد. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب اولین کتاب سیاره های من

اولین کتاب سیاره‌های من نوشته‌ی بروس بتز و ترجمه‌ی مهسا پورحقانی، اثری آموزشی برای کودکان است که به معرفی منظومه‌ی شمسی و اجزای آن می‌پردازد. این کتاب در دسته‌ی کتاب‌های علمی کودک قرار می‌گیرد و با رویکردی تصویری و توضیحات کوتاه، مفاهیم نجومی را به زبان ساده بیان کرده است. ساختار کتاب به‌صورت بخش‌بندی‌شده است؛ هر بخش به یکی از سیاره‌ها، قمرها یا اجرام دیگر منظومه‌ی شمسی اختصاص یافته و اطلاعاتی درباره‌ی ویژگی‌های فیزیکی، موقعیت، ترکیب و تفاوت‌های آن‌ها ارائه شده است. نویسنده با استفاده از مقایسه‌های روزمره و مثال‌های قابل لمس، تلاش کرده است تا مفاهیم علمی را برای کودکان قابل درک کند. در انتهای کتاب، واژه‌نامه‌ای از اصطلاحات نجومی و توضیحاتی درباره‌ی مفاهیم کلیدی آورده شده تا فهم مطالب برای مخاطبان آسان‌تر شود. این کتاب نه‌تنها اطلاعات پایه‌ای درباره‌ی سیاره‌ها و ستاره‌ها ارائه می‌دهد، بلکه کودکان را به پرسشگری و کشف بیشتر در حوزه‌ی فضا تشویق می‌کند.

خلاصه کتاب اولین کتاب سیاره های من

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند! اولین کتاب سیاره‌های من با معرفی منظومه‌ی شمسی آغاز می‌شود و توضیح می‌دهد که زمین به‌عنوان یکی از هشت سیاره، به دور خورشید می‌چرخد. کتاب به‌صورت مرحله‌به‌مرحله، هر سیاره را معرفی می‌کند؛ از عطارد که نزدیک‌ترین سیاره به خورشید است و تقریباً هیچ جوّی ندارد، تا نپتون که دورترین سیاره‌ی بزرگ منظومه‌ی شمسی است و بادهای بسیار شدیدی دارد. برای هر سیاره، ویژگی‌هایی مانند اندازه، ترکیب، تعداد قمرها، فاصله از خورشید و شرایط سطحی توضیح داده شده است. سیاره‌های سنگی (عطارد، زهره، زمین و مریخ) با سیاره‌های غول‌پیکر گازی (مشتری، زحل، اورانوس و نپتون) مقایسه شده‌اند و تفاوت‌های آن‌ها به‌وضوح بیان شده است. در ادامه، کتاب به اجسام دیگری مانند کمربند سیارکی، سیاره‌های کوتوله (مانند پلوتو، هائومیا، ماکی‌ماکی و اریس) و قمرها می‌پردازد. توضیح داده شده که چرا برخی اجرام، سیاره نامیده نمی‌شوند و چه ویژگی‌هایی دارند. بخش‌هایی از کتاب به مقایسه‌ی اندازه‌ها و فاصله‌ها اختصاص یافته و مثال‌هایی برای درک بهتر این مفاهیم ارائه شده است. همچنین، نکاتی درباره‌ی خورشید به‌عنوان ستاره‌ی مرکزی منظومه‌ی شمسی و نقش آن در زندگی روی زمین بیان شده است. در پایان، واژه‌نامه‌ای از اصطلاحات نجومی و توضیحاتی درباره‌ی مفاهیم کلیدی آورده شده تا کودکان بتوانند مفاهیم جدید را بهتر درک کنند.

چرا باید کتاب اولین کتاب سیاره های من را بخوانیم؟

این کتاب با زبانی ساده و مثال‌های قابل لمس، مفاهیم پیچیده‌ی نجوم را برای کودکان قابل فهم کرده است. ویژگی شاخص آن، ارائه‌ی اطلاعات علمی به‌صورت بخش‌بندی‌شده و تصویری است که باعث می‌شود کودکان بتوانند هر سیاره یا جرم آسمانی را جداگانه بشناسند و تفاوت‌های آن‌ها را درک کنند. استفاده از مقایسه‌های روزمره، مانند تشبیه اندازه‌ی زمین به موش در برابر فیل (خورشید)، به فهم بهتر مفاهیم کمک کرده است. همچنین، واژه‌نامه‌ی انتهای کتاب به تثبیت اطلاعات و آشنایی با اصطلاحات علمی کمک می‌کند. این کتاب نه‌تنها اطلاعات پایه‌ای درباره‌ی منظومه‌ی شمسی ارائه می‌دهد، بلکه علاقه به کشف و پرسشگری را در کودکان تقویت می‌کند.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

خواندن این کتاب به کودکان علاقه‌مند به فضا، والدینی که می‌خواهند مفاهیم نجومی را به فرزندان خود آموزش دهند و آموزگاران علوم تجربی در مقطع ابتدایی پیشنهاد می‌شود. همچنین برای کودکانی که پرسش‌های زیادی درباره‌ی سیاره‌ها و ستاره‌ها دارند، مناسب است.

بخشی از کتاب اولین کتاب سیاره های من

ما در سیاره‌ای به اسم زمین زندگی می‌کنیم. زمین به دور خورشید می‌چرخد. مسیری که طی می‌کند، مدار نامیده می‌شود. زمین قسمتی از منظومه‌ی شمسی است. خورشید در وسط منظومه‌ی شمسی قرار دارد و اجسام بزرگ زیادی دور آن می‌چرخند. سیاره‌ها اجرام بزرگی شبیه به توپ هستند که دور یک ستاره می‌گردند. منظومه‌ی شمسی ما هشت سیاره دارد. چهار سیاره‌ی دورتر از خورشید بسیار بزرگ‌تر هستند. به آن‌ها غول‌پیکر هم می‌گویند. آن‌ها بیشتر از گاز تشکیل شده‌اند، مثل چیزی که بالون پر می‌کند. بنابراین نمی‌توان روی آن‌ها ایستاد. این سیاره‌ها مشتری، زحل، اورانوس و نپتون هستند. چهار سیاره‌ی نزدیک‌تر به خورشید از صخره‌ها و سطوحی تشکیل شده‌اند که می‌توان روی آن‌ها ایستاد. این سیاره‌ها عطارد (تیر)، زهره (ناهید)، زمین و مریخ (بهرام) نام دارند.