کتاب هر لحظه که با منی

کتاب «هر لحظه که با منی» نوشتهٔ مایکل روبوتام و با ترجمهٔ اعظم جلالی، اثری از نشر مروارید است که در ژانر رمان جنایی و روان‌شناختی قرار می‌گیرد. این کتاب داستان زندگی یک افسر پلیس زن جوان به نام «فیلومنا مک‌کارتی» را روایت می‌کند که با وجود گذشته‌ای پر از سایه‌های تیره و خانواده‌ای بدنام تلاش می‌کند در دنیای پلیس لندن جایگاه خود را پیدا کند. «هر لحظه که با منی» با تمرکز بر تعلیق، روابط انسانی و پیچیدگی‌های روانی شخصیت‌ها، مخاطب را به دنیایی پر از راز و خطر می‌برد. نسخه‌ٔ الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب هر لحظه که با منی

این رمان با محوریت شخصیت «فیلومنا مک‌کارتی»، افسر پلیس جوانی که دختر یک گانگستر بدنام لندنی است، به بررسی مرزهای اخلاقی، وفاداری و هویت فردی می‌پردازد. «هر لحظه که با منی» از همان ابتدا با حادثه‌ای تکان‌دهنده آغاز می‌شود و به‌تدریج لایه‌های مختلف زندگی فیلومنا را آشکار می‌کند؛ از کودکی آسیب‌دیده تا تلاش برای اثبات خود در سیستمی که نسبت به گذشتهٔ خانوادگی‌اش بی‌اعتماد است. این کتاب در قالب رمان جنایی و روان‌شناختی نوشته شده و ساختاری روایی دارد که از زاویهٔ دید اول‌شخص روایت می‌شود. نویسنده با استفاده از تجربیات روزنامه‌نگاری تحقیقی و همکاری با روان‌شناسان جنایی، فضایی واقع‌گرایانه و پرتنش خلق کرده است. داستان با تمرکز بر روابط پیچیدهٔ شخصیت‌ها، تعلیق و ابهام را تا انتها حفظ می‌کند و مخاطب را با پرسش‌هایی دربارهٔ اعتماد، حقیقت و عدالت روبه‌رو می‌سازد.

خلاصه داستان هر لحظه که با منی

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند!

داستان با خاطره‌ای از کودکی «فیلومنا مک‌کارتی» آغاز می‌شود؛ حادثه‌ای تروماتیک که مسیر زندگی او را به‌سوی پلیس‌شدن هدایت می‌کند. فیلومنا، با وجود گذشتهٔ خانوادگی‌اش و پدری که در دنیای جنایتکاران لندن شهرت دارد، موفق می‌شود وارد پلیس متروپولیتن شود. او در تلاش است تا هویت مستقل خود را بسازد و از سایهٔ خانواده‌اش فاصله بگیرد. در جریان یکی از مأموریت‌ها، فیلومنا با پرونده‌ای از خشونت خانگی روبه‌رو می‌شود که پای یک افسر پلیس دیگر به نام «دارن گوودال» در آن گیر است. او با زنی به نام «تمپی» مواجه می‌شود که قربانی خشونت است و به‌تدریج متوجه می‌شود که این پرونده ابعاد پیچیده‌تری دارد. فیلومنا با تصمیمات دشواری روبه‌رو می‌شود؛ از یک‌سو باید به وظیفهٔ حرفه‌ای خود عمل کند و از سوی دیگر با فشارهای درونی و بیرونی، از جمله تهدیدها و بی‌اعتمادی همکارانش، دست‌وپنجه نرم کند. در طول داستان، روابط خانوادگی، گذشتهٔ پدر و عموهای فیلومنا و تلاش او برای حفظ استقلال و اخلاق حرفه‌ای، به‌تدریج آشکار می‌شود. او با چالش‌هایی روبه‌روست که نه‌تنها امنیت شغلی و شخصی‌اش را تهدید می‌کند، بلکه او را وادار می‌کند تا با مفاهیمی چون اعتماد، حقیقت و عدالت از نو روبه‌رو شود. روایت کتاب، با تعلیق و ابهام، خواننده را تا انتها درگیر نگه می‌دارد و مرز میان قربانی و مجرم، حقیقت و دروغ را بارها به چالش می‌کشد.

چرا باید کتاب هر لحظه که با منی را بخوانیم؟

«هر لحظه که با منی» با روایتی پرکشش و شخصیت‌پردازی چندلایه، تصویری از دنیای پلیس، خشونت خانگی و چالش‌های اخلاقی در جامعهٔ معاصر ارائه می‌دهد. این کتاب نه‌تنها یک داستان جنایی است بلکه به مسائل عمیق‌تری مانند هویت، وفاداری، قدرت و آسیب‌های روانی می‌پردازد. مواجههٔ شخصیت اصلی با گذشتهٔ خانوادگی و تلاش برای اثبات خود در سیستمی بی‌اعتماد، به داستان عمق و پیچیدگی می‌بخشد. همچنین، پرداختن به موضوعاتی چون فساد در پلیس و روابط انسانی، این اثر را از یک رمان صرفاً سرگرم‌کننده فراتر می‌برد و آن را به اثری تأمل‌برانگیز تبدیل می‌کند.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به رمان‌های جنایی، روان‌شناختی و داستان‌هایی با محوریت زنان قوی و مستقل مناسب است. همچنین، کسانی که دغدغه‌هایی دربارهٔ عدالت، خشونت خانگی، فساد سازمانی و هویت فردی دارند، می‌توانند از خواندن این اثر بهره‌مند شوند. «هر لحظه که با منی» به‌ویژه برای مخاطبانی که به داستان‌های معاصر با فضای شهری و شخصیت‌پردازی واقع‌گرایانه علاقه دارند، پیشنهاد می‌شود.

بخشی از کتاب هر لحظه که با منی

«حالا بعد از شانزده سال جلوی آینه ایستاده‌ام، و آن افسر را به یاد می‌آورم، ای‌کاش نامش را می‌پرسیدم. اغلب تصور می‌کنم که او را دوباره می‌بینم و از او به‌خاطر کاری که انجام داده تشکر می‌کنم. به او می‌گویم: ‌«من به‌خاطر تو افسر پلیس شدم. تو قهرمان دوران کودکی من بودی.»

از این فکر می‌خندم و به تصویر خودم در آینه خیره می‌شوم. سپس شکلکی درمی‌آورم که مثلاً قرار است احتمال چروک شدن صورتم را کاهش دهد، اما باعث می‌شود طوری به‌نظر برسم که انگار نیاز فوری به توالت دارم. مادرم روی تأثیر این تمرینات قسم می‌خورد. و آن‌ها را به همۀ مشتریان خود در سالن زیبایی توصیه می‌کند، بیشتر آن‌ها زنان مسنی هستند که به‌شدت به ظاهر خود چسبیده‌اند، درحالی‌که شوهران‌شان به زیبایی یا به زشتی پیر می‌شوند و بدون هیچ مراقبتی رو به زوال می‌روند.

جلوی آینه خم می‌شوم و به صورتم که وقتی موهایم را گره‌ای می‌بندم، شکل قلب به‌نظر می‌رسد، خیره می‌شوم. من چشم‌های خاکستری، بینی با لبه‌های صاف و لب پایینی خیلی بزرگی دارم. ابروهایم بیشتر شبیه خواهرهای روحانی است تا اعضای فامیلم چون اجازه نمی‌دهم مادرم با موچین و مداد به جان آن‌ها بیفتد.»