کتاب انقلاب رابطه ای در روانکاوی و روان درمانی

کتاب الکترونیکی «انقلاب رابطه‌ای در روانکاوی و روان‌درمانی» نوشتهٔ استیون کوچوک و با ترجمهٔ میلاد روانبخش، توسط نشر گودو منتشر شده است. این اثر به بررسی تحولات و رویکردهای نوین در روانکاوی و روان‌درمانی می‌پردازد و جایگاه دیدگاه رابطه‌ای را در این حوزه‌ها واکاوی می‌کند. کتاب به‌ویژه برای درمانگران، روان‌کاوان و علاقه‌مندان به مباحث سلامت روان و نظریه‌های روان‌درمانی نوشته شده است و تلاش دارد مفاهیم کلیدی و چالش‌های معاصر این حوزه را به‌زبان دقیق و تحلیلی شرح دهد. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب انقلاب رابطه ای در روانکاوی و روان درمانی

«انقلاب رابطه‌ای در روانکاوی و روان‌درمانی» اثری در حوزهٔ ناداستان و از نوع دانشگاهی است که به بررسی یکی از جریان‌های مهم و نسبتاً جدید در روانکاوی می‌پردازد. استیون کوچوک در این کتاب، با نگاهی تحلیلی و انتقادی، روند شکل‌گیری و گسترش رویکرد رابطه‌ای را در روانکاوی و روان‌درمانی دنبال کرده است. این رویکرد، برخلاف سنت‌های کلاسیک روانکاوی، بر اهمیت روابط میان‌فردی، میان‌ذهنیت و تأثیر متقابل درمانگر و بیمار تأکید دارد. کتاب ساختاری منسجم دارد و هر فصل به یکی از مفاهیم کلیدی این رویکرد می‌پردازد؛ از سوبژکتیویتهٔ روان‌کاو و خودافشاگری گرفته تا دل‌بستگی، تنظیم هیجان، تروما و مسائل اجتماعی معاصر مانند نژاد و جنسیت. نویسنده با بهره‌گیری از مثال‌های بالینی و ارجاع به آثار متفکران برجستهٔ این حوزه، تلاش کرده است تصویری جامع از تحولات نظری و عملی روانکاوی رابطه‌ای ارائه دهد. این کتاب نه‌تنها برای متخصصان و دانشجویان روان‌درمانی و روانکاوی، بلکه برای علاقه‌مندان به علوم انسانی و اجتماعی نیز قابل استفاده است.

خلاصه کتاب انقلاب رابطه ای در روانکاوی و روان درمانی

کتاب «انقلاب رابطه‌ای در روانکاوی و روان‌درمانی» به بررسی تحولات بنیادین در روانکاوی معاصر می‌پردازد و تمرکز اصلی آن بر رویکرد رابطه‌ای است؛ رویکردی که از دهه‌های پایانی قرن بیستم شکل گرفت و به‌تدریج جایگاه ویژه‌ای در میان سایر مکاتب روانکاوی پیدا کرد. نویسنده ابتدا زمینه‌های تاریخی و اجتماعی پیدایش این رویکرد را شرح می‌دهد و نشان می‌دهد چگونه نقدهای فمینیستی، مطالعات کوییر و تفکر پست‌مدرن، روانکاوی کلاسیک را به چالش کشیدند و راه را برای ظهور دیدگاه‌های جدید باز کردند. در ادامه، کتاب به تمایز میان «روانکاوی رابطه‌ای» و «روانکاوی مبتنی‌بر رابطه» می‌پردازد و تفاوت‌های مفهومی و نظری این دو را توضیح می‌دهد. کوچوک تأکید می‌کند که روانکاوی رابطه‌ای، برخلاف مکاتب کلاسیک، بر اهمیت سوبژکتیویتهٔ درمانگر، میان‌ذهنیت و خلق مشترک تجربه در اتاق درمان تأکید دارد. مفاهیمی مانند خودافشاگری درمانگر، گسست، حالات خود چندگانه، تروما، کنش، دل‌بستگی و تنظیم هیجان، از جمله موضوعاتی هستند که در فصل‌های مختلف کتاب به آن‌ها پرداخته شده است. کتاب همچنین به چالش‌های آموزش و یادگیری این رویکرد، مقاومت‌های سنتی در برابر آن و تأثیرات اجتماعی و فرهنگی بر روانکاوی رابطه‌ای می‌پردازد. در فصل‌های پایانی، مسائل معاصر مانند نژاد، جنسیت، گرایش جنسی و بحران‌های جهانی (مانند پاندمی کووید-۱۹) و تأثیر آن‌ها بر روان‌درمانی رابطه‌ای بررسی می‌شود. نویسنده با ارائهٔ مثال‌های بالینی و تمرین‌هایی برای درمانگران، تلاش می‌کند خواننده را به تأمل دربارهٔ نقش خود و روابطش در فرایند درمان دعوت کند.

چرا باید کتاب انقلاب رابطه ای در روانکاوی و روان درمانی را بخوانیم؟

این کتاب با تمرکز بر رویکرد رابطه‌ای در روانکاوی و روان‌درمانی، فرصتی فراهم می‌کند تا خواننده با یکی از جریان‌های مهم و تحول‌آفرین در حوزهٔ سلامت روان آشنا شود. «انقلاب رابطه‌ای در روانکاوی و روان‌درمانی» نه‌تنها به نقد سنت‌های کلاسیک روانکاوی می‌پردازد، بلکه راه‌های تازه‌ای برای فهم رابطهٔ درمانگر و بیمار، اهمیت میان‌ذهنیت و نقش فعال درمانگر در فرایند درمان ارائه می‌دهد. مطالعهٔ این اثر به درمانگران کمک می‌کند تا نسبت به سوگیری‌ها و سوبژکتیویتهٔ خود آگاه‌تر شوند و بتوانند با انعطاف بیشتری به نیازهای مراجعان پاسخ دهند. همچنین، کتاب با پرداختن به مسائل اجتماعی و فرهنگی معاصر، نشان می‌دهد که روانکاوی رابطه‌ای چگونه می‌تواند به فهم بهتر معضلات جمعی و فردی کمک کند.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای درمانگران، روان‌کاوان، روان‌درمانگران، دانشجویان روانشناسی و روان‌درمانی و علاقه‌مندان به نظریه‌های نوین روانکاوی مناسب است. همچنین برای کسانی که دغدغهٔ فهم عمیق‌تر روابط انسانی، میان‌ذهنیت و تأثیر متقابل درمانگر و بیمار را دارند، مطالعهٔ این اثر سودمند خواهد بود.

بخشی از کتاب انقلاب رابطه ای در روانکاوی و روان درمانی

«روان‌کاوی فرایندی بالینی و زنده است که به‌طور مداوم خود را از نو خلق کرده و با تغییروتحول تجربه و نگرش افراد شرکت‌کننده در آن، معانی تازه‌ای مناسب با روش و اسلوب خود پیدا می‌کند. از شروع دهه‌های ۷۰ تا ۸۰ میلادی و با پیدايش فمینیسم، مطالعات کوییر و تفکر پست‌مدرن (ذهنی، خطاپذیر، تجربه‌ی نسبی به‌جای حقیقت عینی یا اصول مطلقی که عمومی و قطعی فرض می‌شوند)، بسیاری از اعضای جامعه‌ی سلامت روان عملاً به جمع شکاکان قبلی و منتقدان صریحی پیوستند که با نگاه سلسه‌مراتبی، اقتدارگرایانه شمال‌آمریکایی سفیدپوست‌محور و طرف‌دار ناهم جنس خواهی روان‌کاوی کلاسیک درمورد رشد و کارکرد انسان مخالف بودند. سال‌ها پیش‌از آن، روان‌کاوی در بهترین حالت بابت بدفهمی زنان یا بدتر به‌سبب زن‌ستیزی، آشکارا موردانتقاد بود. هم‌جنس‌گرایی به‌عنوان نوعی انحراف و حتی مرض قابل‌تشخیص در نظر گرفته می‌شد. تنها در سالیان اخیر است که افراد تراحنسیتی به‌عنوان افراد بالقوه «سالمی» شناخته شده‌اند که می‌توانند به هر دلیلی غیر از «آسیب‌شناسی آشکار» تحت درمان روان‌کاوی قرار گیرند. حتی افرادی با نگرش مثبت و باگذشت نسبت به این حرفه شروع به تشخیص محدودیت‌های دیدگاهی مملو از تقسیر و عینیت‌گرا کرده‌اند که در آن مقامی قدرتمند، همه‌چیزدان و مسلط می‌تواند ذهن بیمار را بهتر از خود او بشناسد.»