کتاب انقلاب رابطه ای در روانکاوی و روان درمانی

کتاب انقلاب رابطه ای در روانکاوی و روان درمانی (The Relational Revolution in Psychoanalysis and Psychotherapy)، نوشته استیون کوچوک و ترجمه میلاد روانبخش، توسط نشر گودو منتشر شده است. این اثر به بررسی تحولات و رویکردهای نوین در روانکاوی و روان‌درمانی پرداخته و جایگاه دیدگاه رابطه‌ای را در این حوزه‌ها واکاوی کرده است. کتاب به‌ویژه برای درمانگران، روان‌کاوان و علاقه‌مندان مباحث سلامت روان و نظریه‌های روان‌درمانی نوشته شده است و مفاهیم کلیدی و چالش‌های این حوزه را شرح داده است. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب انقلاب رابطه ای در روانکاوی و روان درمانی

کتاب انقلاب رابطه‌ای در روانکاوی و روان‌درمانی به بررسی یکی از جریان‌های مهم در روانکاوی می‌پردازد. استیون کوچوک در این کتاب، با رویکردی تحلیلی و انتقادی، روند شکل‌گیری و گسترش رویکرد رابطه‌ای را در روانکاوی و روان‌درمانی بررسی کرده است. این رویکرد، برخلاف سنت‌های کلاسیک روانکاوی بر اهمیت روابط میان‌فردی، میان‌ذهنیت و تأثیر متقابل درمانگر و بیمار تأکید کرده است. کتاب ساختاری منسجم دارد و هر فصل آن به یکی از مفاهیم کلیدی این رویکرد می‌پردازد؛ از سوبژکتیویته‌ی روان‌کاو و خودافشاگری گرفته تا دل‌بستگی، تنظیم هیجان، تروما و مسائل اجتماعی، مانند نژاد و جنسیت. 

استیون کوچوک با بهره‌گیری از مثال‌های متنوع و ارجاع به آثار متفکران برجسته‌ی این حوزه تلاش کرده است تصویری جامع از تحولات نظری و عملی روانکاوی رابطه‌ای ارائه دهد. این کتاب نه‌تنها برای متخصصان و دانشجویان روان‌درمانی و روانکاوی، بلکه برای علاقه‌مندان علوم انسانی و اجتماعی نیز قابل‌استفاده خواهد بود.

خلاصه کتاب انقلاب رابطه ای در روانکاوی و روان درمانی

کتاب حاضر به بررسی تحولات بنیادین در روانکاوی می‌پردازد و تمرکز اصلی آن بر رویکرد رابطه‌ای است؛ رویکردی که از دهه‌های پایانی قرن بیستم شکل گرفت و به‌تدریج جایگاه ویژه‌ای در میان سایر مکاتب روانکاوی پیدا کرد. استیون کوچوک ابتدا زمینه‌های تاریخی و اجتماعی پیدایش این رویکرد را شرح داده و نشان می‌دهد چگونه نقدهای فمینیستی، مطالعات کوییر و تفکر پست‌مدرن، روانکاوی کلاسیک را به چالش کشیدند و راه را برای ظهور دیدگاه‌های جدید باز کردند. در ادامه، کتاب به تمایز میان روانکاوی رابطه‌ای و روانکاوی مبتنی‌بر رابطه پرداخته و تفاوت‌های مفهومی و نظری این دو را توضیح داده است. کوچوک بر این نکته تأکید کرده است که روانکاوی رابطه‌ای، برخلاف مکاتب کلاسیک، بر اهمیت سوبژکتیویته‌ی درمانگر، میان‌ذهنیت و خلق مشترک تجربه در اتاق درمان متمرکز شده است. 

مفاهیمی مانند خودافشاگری درمانگر، گسست، حالات خود چندگانه، تروما، کنش، دل‌بستگی و تنظیم هیجان، ازجمله موضوعاتی هستند که در فصل‌های مختلف کتاب به آن‌ها پرداخته شده است. کتاب به چالش‌های آموزش و یادگیری این رویکرد، مقاومت‌های سنتی در برابر آن و تأثیرات اجتماعی و فرهنگی بر روانکاوی رابطه‌ای نیز پرداخته است. در فصل‌های پایانی، مسائلی مانند نژاد، جنسیت، گرایش جنسی و بحران‌های جهانی (مانند پاندمی کووید ـ ۱۹) و تأثیر آن‌ها بر روان‌درمانی رابطه‌ای بررسی شده است. نویسنده با ارائه‌ی مثال‌های بالینی و تمرین‌هایی برای درمانگران تلاش کرده است خواننده را به تأمل درباره‌ی نقش خود و روابطش در فرایند درمان دعوت کند.

چرا باید کتاب انقلاب رابطه ای در روانکاوی و روان درمانی را بخوانیم؟

این اثر با تمرکز بر رویکرد رابطه‌ای در روانکاوی و روان‌درمانی، فرصتی را فراهم می‌کند تا خواننده با یکی از جریان‌های مهم و تحول‌آفرین در حوزه‌ی سلامت روان آشنا شود. کتاب حاضر نه‌تنها به نقد سنت‌های کلاسیک روانکاوی پرداخته، بلکه راه‌های تازه‌ای برای فهم رابطه‌ی درمانگر و بیمار، اهمیت میان‌ذهنیت و نقش فعال درمانگر در فرایند درمان ارائه داده است. مطالعه‌ی این اثر به درمانگران کمک می‌کند تا درمورد سوگیری‌ها و سوبژکتیویته‌ی خود آگاه‌تر شوند و بتوانند با انعطاف بیشتری به نیازهای مراجعان پاسخ دهند؛ همچنین کتاب با پرداختن به مسائل اجتماعی و فرهنگی نشان می‌دهد که روانکاوی رابطه‌ای چگونه می‌تواند به فهم بهتر معضلات جمعی و فردی کمک کند.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای درمانگران، روان‌کاوان، روان‌درمانگران، دانشجویان روان‌شناسی و روان‌درمانی و علاقه‌مندان نظریه‌های نوین روانکاوی مناسب است؛ همچنین برای کسانی که دغدغه‌ی فهم عمیق‌تر روابط انسانی، میان‌ذهنیت و تأثیر متقابل درمانگر و بیمار را دارند، سودمند خواهد بود.

بخشی از کتاب انقلاب رابطه ای در روانکاوی و روان درمانی

«از شروع دهه‌های ۷۰ تا ۸۰ میلادی و با پیدایش فمینیسم، مطالعات کوییر و تفکر پست‌مدرن (ذهنی، خطاپذیر، تجربه‌ی نسبی به‌جای حقیقت عینی یا اصول مطلقی که عمومی و قطعی فرض می‌شوند)، بسیاری از اعضای جامعه‌ی سلامت روان عملاً به جمع شکاکان قبلی و منتقدان صریحی پیوستند که با نگاه سلسه‌مراتبی، اقتدارگرایانه شمال‌آمریکایی سفیدپوست‌محور و طرف‌دار ناهم‌جنس خواهی روان‌کاوی کلاسیک درمورد رشد و کارکرد انسان مخالف بودند. سال‌ها پیش‌از آن، روان‌کاوی در بهترین حالت بابت بدفهمی زنان یا بدتر به‌سبب زن‌ستیزی، آشکارا موردانتقاد بود. هم‌جنس‌گرایی به‌عنوان نوعی انحراف و حتی مرض قابل‌تشخیص در نظر گرفته می‌شد. تنها در سالیان اخیر است که افراد تراجنسیتی به‌عنوان افراد بالقوه «سالمی» شناخته شده‌اند که می‌توانند به هر دلیلی غیر از «آسیب‌شناسی آشکار» تحت درمان روان‌کاوی قرار گیرند.»