کتاب سایه های بیدار

کتاب سایه‌ های بیدار سروده قاسم نظری (شهرام) و ویراسته غلامحسین پیرزاده گرمی و مریم سادات ذکریایی توسط انتشارات حامیان منتشر شده است. این مجموعه شامل غزلیات و اشعار عرفانی است که دغدغه‌های عاشقانه، معنوی و انسانی را در قالب شعر فارسی بیان می‌کند. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب سایه های بیدار

کتاب سایه‌های بیدار، مجموعه‌ای از غزل‌ها و اشعار عرفانی است که در سال ۱۴۰۴ منتشر شده و بازتاب‌دهنده‌ی تجربه‌های عاطفی و معنوی شاعر در بستر زندگی معاصر است. این کتاب با مقدمه‌ای از شاعر، قاسم نظری (شهرام) آغاز می‌شود که در آن به نقش عشق، امید، حسرت و جست‌وجوی حقیقت در سرایش اشعار اشاره شده است. فضای کلی کتاب، سفری درونی به‌سوی شناخت خود و ارتباط با معشوق و حقیقت است. اشعار این مجموعه، لحظات ناب انسانی را در قالب غزل‌هایی با مضامین عشق، ایمان، امید، اندوه و ستایش والدین به تصویر می‌کشند. قاسم نظری (شهرام) در این دفتر، با بهره‌گیری از زبان و تصاویر شاعرانه، تلاش می‌کند تا تجربه‌های شخصی و جمعی را به اشتراک بگذارد و خواننده را به تأمل در احساسات و معنویت دعوت کند. این مجموعه، علاوه‌بر پرداختن به موضوعات عاشقانه، به مسائل اجتماعی و فلسفی نیز نگاهی دارد و در برخی اشعار، دغدغه‌های وجودی و معنای زندگی را مطرح می‌کند.

چرا باید کتاب سایه های بیدار را خواند؟

مجموعه شعر سایه‌های بیدار برای کسانی که به شعر فارسی و غزل‌های معاصر علاقه دارند، فرصتی فراهم می‌کند تا با دنیای درونی یک شاعر امروزی آشنا شوند. اشعار کتاب، طیفی از احساسات انسانی را از عشق و امید تا اندوه و جست‌وجوی معنویت در بر می‌گیرد و می‌تواند الهام‌بخش تأملات شخصی باشد؛ همچنین پرداختن به موضوعاتی مانند والدین، تنهایی، ایمان و انتظار، این اثر را به گزینه‌ای مناسب برای کسانی تبدیل می‌کند که به‌دنبال بازتاب تجربه‌های انسانی در قالب شعر هستند.

خواندن کتاب سایه های بیدار را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به شعر فارسی، دوستداران غزل و کسانی که دغدغه‌های معنوی، عاشقانه یا انسانی دارند، مناسب است؛ همچنین می‌تواند برای افرادی که به‌دنبال آرامش و تأمل درونی از طریق ادبیات هستند، مفید باشد.

بخشی از کتاب سایه های بیدار

«در سرزمین واژه‌ها، جایی‌ست که دل‌ها بی‌پروا حرف می‌زنند؛ نه با زبان منطق، که با لهجهٔ عشق. این مجموعه تکه‌هایی است از قلبی که تپید، لرزید، شکست و دوباره جوانه زد. شعرهایی که هر یک، لحظه‌ای از دلدادگی را در خود پنهان کرده‌اند؛ گاه در آغوش امید، گاه در حصار حسرت. اینجا عشق، تنها یک واژه نیست؛ حقیقتی‌ست جاری در نبض هر بیت، در سکوت میان جمله‌ها. این واژه‌ها، شاید برای دل دیگری نوشته‌شده باشند، اما امید آن است که در دل تو نیز جوانه بزنند. کلمات، سایه‌هایی هستند از نوری که از جان می‌تابد. این مجموعه، حاصل سفری‌ست درون خویشتن؛ جست‌وجوی نوری در پس پرده‌های تاریک زندگی، و گوش‌سپردن به صدایی که تنها در سکوت شنیده می‌شود. شعرها، آینه‌هایی هستند که گاه تصویر شاعر را نشان می‌دهند و گاه؛ انعکاسی از روح مخاطب را. هر شعر، دروازه‌ای‌ست به باطنی دیگر. و این جمله‌ها، تلاشی هستند برای فهمیدن، لمس کردن، و یکی شدن با حقیقتی که نامی ندارد و رنگی نمی‌گیرد.»