کتاب دستان مرتعش

معرفی کتاب دستان مرتعش

کتاب الکترونیکی «دستان مرتعش» (نوشتهٔ عاطفه اعوانی، انتشارات فروغ سیمرغ) داستانی معاصر دربارهٔ نوجوانی به نام «نگار» است که با علاقه به موسیقی و ساز ویلن، مسیر پرچالشی را برای رسیدن به آرزوهایش طی می‌کند. این رمان با نگاهی به دغدغه‌های نوجوانان، خانواده، مدرسه و دوستی‌ها، تصویری از رشد فردی و اجتماعی یک دختر نوجوان ارائه می‌دهد. نسخه الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب دستان مرتعش

«دستان مرتعش» اثری داستانی از عاطفه اعوانی است که در فضای شهری و خانوادگی ایران معاصر روایت می‌شود. داستان حول محور زندگی «نگار»، دختری نوجوان، شکل می‌گیرد که علاقه‌اش به موسیقی و ساز ویلن، او را وارد ماجراهایی می‌کند که با چالش‌های خانوادگی، مدرسه و روابط دوستانه گره خورده است. این کتاب در دوره‌ای نوشته شده که موسیقی و هنر در میان نوجوانان جایگاه ویژه‌ای یافته و دغدغه‌های هویتی و فردی در بستر جامعه و خانواده پررنگ‌تر شده‌اند. روایت کتاب، با زبانی نزدیک به ذهن نوجوانان، به مسائلی چون رقابت، اضطراب، امید، شکست و تلاش برای تحقق رؤیاها می‌پردازد. «دستان مرتعش» با تمرکز بر تجربه‌های زیستهٔ یک دختر نوجوان، تصویری از رشد و بلوغ تدریجی شخصیت اصلی را در دل اتفاقات روزمره و بحران‌های ناگهانی ترسیم می‌کند. در کنار روایت اصلی، روابط میان اعضای خانواده، دوستان و معلمان، و تأثیر آن‌ها بر شکل‌گیری شخصیت و مسیر زندگی نگار، از دیگر محورهای مهم کتاب است.

خلاصه کتاب دستان مرتعش

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند! داستان با معرفی «نگار»، دختری نوجوان که از کودکی به موسیقی علاقه‌مند است، آغاز می‌شود. او با شنیدن صدای ساز دوستش «سارا» مجذوب ویلن می‌شود و رؤیای نوازندگی را در سر می‌پروراند. نگار با وجود مخالفت‌ها و سوءتفاهم‌های خانوادگی و مدرسه، تلاش می‌کند به آرزویش نزدیک شود. او در مدرسه با چالش‌هایی مانند مسابقهٔ نوازندگی، رقابت با همکلاسی‌ها و قضاوت‌های مدیر و معلمان روبه‌رو می‌شود. در مسیر یادگیری موسیقی، نگار با شخصیت‌هایی چون سارا، معلم موسیقی و دوستان جدید آشنا می‌شود و تجربه‌های تازه‌ای به دست می‌آورد. حادثه‌ای ناگهانی (تصادف) باعث آسیب‌دیدگی دست‌های نگار می‌شود و او برای مدتی از نوازندگی دور می‌ماند. این بحران، نقطهٔ عطفی در داستان است که نگار را با ترس از دست دادن رؤیاهایش و ناامیدی مواجه می‌کند. اما با حمایت خانواده، دوستان و تلاش خودش، به تدریج بهبود می‌یابد و دوباره به سوی موسیقی بازمی‌گردد. داستان با تمرکز بر امید، پشتکار و رشد فردی نگار، مسیر او را از علاقهٔ کودکانه تا بلوغ و بازگشت به آرزوهایش دنبال می‌کند، بی‌آنکه پایان ماجرا را به طور کامل افشا کند.

چرا باید کتاب دستان مرتعش را خواند؟

این کتاب با روایت صمیمی و ملموس از دغدغه‌های نوجوانی، به موضوعاتی چون علاقه به هنر، هویت‌یابی، رقابت، شکست و امید می‌پردازد. «دستان مرتعش» تجربهٔ مواجهه با بحران و عبور از آن را از زاویهٔ نگاه یک دختر نوجوان بازگو می‌کند و نشان می‌دهد چگونه حمایت خانواده و دوستان می‌تواند در مسیر رشد فردی مؤثر باشد. خواندن این رمان فرصتی برای هم‌ذات‌پنداری با چالش‌های نوجوانان و درک بهتر دنیای آن‌ها فراهم می‌کند.

خواندن کتاب دستان مرتعش را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای نوجوانان، به‌ویژه دختران علاقه‌مند به هنر و موسیقی، مناسب است. همچنین والدین، معلمان و مشاورانی که با دغدغه‌های نوجوانان سر و کار دارند، می‌توانند با خواندن این اثر، نگاه دقیق‌تری به دنیای نوجوانان و چالش‌هایشان پیدا کنند.

بخشی از کتاب دستان مرتعش

«از بچگی به موسیقی علاقه داشتم. همیشه در رویای خودم ساز می‌زدم. حتی گاهی کش‌های پول را روی دستگیره‌های کمد اتاقم آویزان می‌کردم و با کشیدن آن‌ها صداهایی تولید می‌شد که در نظرم آهنگی نو و دل‌نشین بود. موسیقی‌های مختلف که با سازهای گوناگون نواخته می‌شد را گوش می‌دادم و گاهی با آهنگ‌های فرضی که ساخته بودم با آن هم‌نوازی می‌کردم (ها...ها... هو...هو.. هوو). سنم که بیشتر شد، کم‌کم ریشه‌های نوازنده شدن در ذهنم شکل گرفت و به این فکر افتادم که چقدر جالب و زیبا می‌شود در عالم واقع هم سازی بنوازم. اما برای نوازنده شدن چه مراحلی را باید طی کنم؟ اصلاً کدام ساز تسلی خاطرم می‌شود؟! دنبال علاقه‌ام رفتم، به آهنگ‌هایی که گوش می‌کردم بیشتر توجه کردم. تا یکی از سازها که صدایی شبیه ساز سارا داشت، نظرم را جلب کرد. کتب زیادی درباره موسیقی و نوازنده شدن مطالعه کرده بودم. تقریباً اطلاعات موسیقایی‌ام به حد بالایی رسیده بود. تا آن روز که سارا را با ساز محبوبش دیدم. خیلی ظاهر زیبایی داشت. دوست داشتم من هم آن را در دست بگیرم. سارا با غرور خاصی ساز در دست می‌رفت. بسیار زیبا می‌نواخت. گاهی که از کوچه رد می‌شدم صدای سازش را می‌شنیدم و ساعت‌ها پشت پنجره اتاقش می‌نشستم تا نواختنش تمام شود.»